00.00 |Texting

on beş

Onu aramamak için zor duruyordum. Son ettiğimiz kavgadan beri yüzünü görmemiştim.

Yanında kimseyi istemiyordu, işte asıl bunu anlayamıyordum.

Anonim olarak karşısına çıkmaktan korksamda, onun tabiriyle "2 günlük tanıdığı" Beril olarak yanında olmak istiyordum.

Telefonumu çıkararak whatsappa girdiğimde 2 hafta sonra ilk kez çevrimiçiydi.

Gözlerim benden bağımsız büyürken, klavyede olan parmaklarıma engel olamamıştım.

Bilinmeyen Numara: Deniz?

Bilinmeyen Numara: Bir gelişme var mı?

Bilinmeyen Numara: Annen nasıl?

(Görüldü)

Cevap yazmadan çıktığında bir süre sonra tekrar çevrimiçi oldu.

Ekranda yazıyor.. ifadesi belirirken gülümsememe engel olamamıştım.

Bir süre sonra bir şey yazmadan çevrimdışı oldu.

Bu merak içten içe içimi kemirirken üzerimi değiştirip Berkay'ın odasının kapısını çaldım.

Ses seda gelmediğinde uyuduğunu farkettim.

Yüksek sesli bağırışlarımla beraber kış uykusundan uyandırabilmiştim.

"Ne bağırıyorsun sabah sabah!" dedi dün
gece hiç uyumadığını belli eden şiş gözlerini ovuşturarak.

"Kalk hadi, gidiyoruz."

Tek kaşını kaldırdı. "Beril sabah saat altı! Bu saatte okulda ne işimiz var?"

"Okula gitmiyoruzdur belki?"

"Nereye gidiyoruz lan?"

"Hastaneye.." dedim mırıldanarak.

Başını olumsuz anlamda salladı.
"Rahat Bırak o dallamayı Beril. Sana son söylediklerini hatırlamıyor musun? Eve ağlayarak gelmiştin! Ne çabuk unuttun?"

"Unutmadım!" dedim sesimi gereğinden fazla yükselterek. "Ama onun bizim yardımımıza ihtiyacı var! Asıl sen ne çabuk unuttun!"

"Ben gelmiyorum. Bu konuda yalnızsın,
Kafasını toplasın biraz."

Hiçbir şey söylemeden kapıyı arkamdan kapattığımda koşarak evden çıktım. Gelmezse bu onun bileceği işti. Deniz'i asla yalnız bırakamazdım ki ben.

***

Duvarın arkasından uzun uzun onu
izlemeye başladığımda hareketsiz bir
şekilde oturuyordu.

Cebimdeki telefonum titrediğinde sımsıkı bir şekilde gözlerimi yumdum.

Bunu duymamalıydı!

Birden ayağa fırladı ve etrafa göz attı. içimden 'umarım görmemiştir' diyerek sayısız dua ederken o da sanki bunu duymuş gibi yerine oturdu.

Derin bir nefes vererek gelen mesajı okudum.

Deniz: Beni merak etme.

Deniz: Görmüyor musun iyiyim işte.

Deniz: Biraz daha yazarsan engeli yiyeceksin.

Deniz: Bu süre zarfında insanlardan tek isteyim beni yalnız bırakmalarıydı..

Deniz: Anlaşılan onu bile çok görüyorsunuz ya, neyse..

Deniz |Çevrimdışı

(Son görülme: 07.28)

• • •

Bugün bölüm atmadığımı fark ettim :')