00.00 |Texting

kırk dört

200K olmuşuz! Gözlerimden kalpler fışkırıyor,

iyiki varsınız!🌈💘🤤

•🥀•

Bir süre konuşmadı.

Bir süre hiç konuşmadı.

Ardından dudaklarından beni şaşkına çevirecek kelimeler döküldü. "Biliyordum.." diye mırıldandı. Sanki benimle değilde kendi kendine konuşur gibi. "Bana sevgisini delice hissettiren kadının sen olduğunu biliyordum."

Kaskatı kesildiğimi hissettim. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Bir şey söylemeliydim.

Bir açıklama yapmamı beklemeden ayağı kalktı.

Gitme diyememiştim. İki ayağını birden şuraya çivileyeyim, kal benimle diyememiştim.

Durdu.

Tam bir adım atmıştı ki durdu ve bana doğru döndü.

"Bu yaptıkların," dedi gözlerimin içine bakıp. Mavilerine bakmak bana ilk defa acı veriyordu. "Affedilemez."

O, bana acı veriyordu.

Gitme diyemedim. Onun yerine dudaklarımdan birkaç kelime dökülmüştü. Onu olduğu yerde çivileyebilecek birkaç kelime. "Seni sevmem mi affedilemez?" dedim dolu gözlerime inat. Bu defa gözlerimi kaçırmamıştım. "Neden duvarlarını aşmama izin verdin o zaman?"

Kelimeler dudaklarımdan tane tane dökülüyordu. Belki de şu an dokunsa ağlayacaktım. Sakin duruşuma anlam veremiyor gibi bir hali vardı.

Aramızda oluşan kısa çaplı sessizliği alaylı kahkahası bozdu.

"Suçun beni sevmek değil." dedi tuttuğu nefesini bırakarak. "Suçun, beni kandırarak sevmek. Beni aptal yerine koyarak sevmek."

Gözyaşımın akmaması için dua ediyordum.

Hayır, şimdi olmaz.

Biraz önceki alaylı gülüşüne karşılık verdim.

"Madem biliyordun, neden bugüne kadar bana hiçbir şey anlatmadın." Duraksadım. "Bildiğini sakladın. Sende beni aptal yerine koymuş olmuyor musun?"

Biraz önce kapatmış olduğu bahçe kapısını açarak yanıma geldi.

"Ne yapsaydım Beril?" Bunu söylerken gözlerimin içine bakmıştı. "Sana daha çok kapılamazdım."

Şakaklarını ovaladı.

"Hoş, beceremedim ya. Her geçen gün sana daha çok kapıldım."

Her geçen gün sana daha çok kapıldım...

Başından beri tuttuğum gözyaşlarım esaretinden kurtulduğunda, özgür kaldılar.

Tek adımda aramızdaki mesafeyi en aza indirdi.

"Sakın." dedi ellerini yanaklarıma yerleştirerek. "Akmasın inci tanelerin."

Tam dudaklarımı aralacaktım ki beni mahveden birkaç kelime kulağıma doldu.

"Sana aşığım güzel kız." Yanağımdaki elleri serbest kaldı. "Beni aptal yerine koymanı hakedecek bir şey yapmadım ben."

Ellerimi kavrayarak kalbine götürdü.
"Duyuyor musun bunu?"

Sessizliğimi sürdürdüm. Dudaklarım mühürlenmişti. Konuşamıyordum. Sanki
biri konuşmamam için beni zorluyordu.

"Bunu duyuyor musun dedim," Bu sefer sesi daha yüksek çıkmıştı.

Duyulmayacak gibi değildi.

"Siktir, yerinden çıkacak gibi atıyor." dedim bir anda dudaklarımın bağı çözüldüğünde.

"Kimin için?" dedi içindeki gülme isteğini bastırmadan. "Bana oyunlar oynayıp kandıran bir kız için. Beni her şeyden çok seven ama yinede aptal yerine koyan bir kız için."

🥀

Selam! Hazır yazmışken bekletmek istemedim..🧡🌈

Yeni yayımladığım kurguyada
-Ben Daha 18'im- bir göz atarsanız sevinirim🐣🌼