List do Tae (ukończone!)

lost fight

Przerwałem chwilowo walkę o życie zaciągając się papierosem.
Na moim nowym dziele widniał chłopak w czarnych włosach i z szerokim uśmiechem. Spojrzałem w dół..Dotarło do mnie że nikt nie może tego zobaczyć.. a w szczególności Jeon Jungkook.
Człowiek który zupełnie do mnie nie pasował ale zachwycił swoim zachowaniem jak chłopiec dziewczynkę w podstawówce podając jej upuszczony przedmiot z ławki.
Śmieszne. On tylko do mnie odezwał i mi pomógł z ciężkim plecakiem. To przecież nic takiego..
Odstawiłem Jungkook'a do reszty ozdobionych płócien.
Zwykła obca osoba wchodząc do mojego pokoju uznałaby że to skrytka na obrazy.
Natomiast niezwykła obca osoba zauważyłby w tym wszystkim pewnego rodzaju jedno wielkie arcydzieło którym stał się mój pokój przez te kilka lat.
Moja mama uważała , że zwariowałem z powodu swojego marnego losu a wariackie myśli postanowiłem wylewać na płótna..
Jednak ja nie zwariowałem. Nadal kochałem życie.
Bo um­rzeć to zbyt mały powód, żeby przes­tać kochać.
Jednak ja kochałem je tak bardzo,że nie mogłem zrozumieć tego że będę musiał się z nim pożegnać..
Więc nieraz byłem tak przygnębiony tym faktem ,że nie opuszczałem swojego pokoju.
Wolałem nie widzieć tego co tracę..
Mama miała racje,zwariowałem.