FEAR

Chapter 22

CHAPTER 22

Seri's POV

I am here standing in the fertile soil of playground watching the fathers enjoying their time with their children. Tears keep flowing to the fact that I am able to look at them. I may look insane for crying while looking at them but I won't care. I am more than happy that this day finally comes.

The day I don't need to hide and cry in fear.

The day I can walk in crowded places alone.

The day I am not androphobic anymore.

The day I become normal.

I can't wait to tell my brother about this good news. What took him too long? "Where the hell is he?"

I texted him because it's been 15 minutes and there are lots of things happening to me right now. He replied that he's coming.

I keep standing and looking to the people around me. I am overjoyed.

Someone tapped my shoulder. Si Junjun! I hugged him as soon as he tapped me.

"I am so fcking happy! Hindi ako sigurado kung panaginip lang ito pero wag na sana. Ayoko ko nang magising kung ganun! Hindi na ako takot sa kanila Jun! Hindi na ako takot sa mga lalaki!", I said with excitement while wrapping my arms to him.

"Talaga?", he answered. Teka ba't naririnig ko boses ni Jay?

"Tama bang marinig ko boses ni Jay sa sitwasyong ito?I like him but why do I need to hear his voice. huhuhuhu Junjun! Nababaliw na ba ako? ", parang ayoko ko nang bitawan ang pagkayakap ko sa kapatid ko.

"You like me?", Shet! Boses talaga ni Jay naririnig ko! Parang gugustuhin ko na lang na may phobia ako sa mga lalaki kung ganito lang naman ang kapalit. Pero teka, mukhang tumangkad ata si Junjun? At hindi naman ganito damit niya kanina. Agad akong bumitaw sa pagkayakap para makita ko kung sino itong niyayakap ko.

Holy sh*t! Si Jay! Kinusot ko pa ang mata ko dahil baka ano na naman itong nakikita ko. Pero nakikita ko pa din ang gwapo niyang mukha. "A....anong ginagawa mo dito?", halos hindi na ako makapagsalita ng maayos dahil naalala ko ang mga nasabi ko kanina.

Imbes na sagutin ako, nginitian niya lang ako. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.

****

Nakaupo ako sa swing at inabot sakin ni Jay ang isang ice cream saka umupo siya sa katabi kong swing. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kaya nagfocus na lang ako sa pag kain ng ice cream. I suddenly feel awkward with him.

"Grabe ganyan lang pala tayo kaliit noon. Yung nahihirapan pa tayong abutin ang monkey bar. ", basag niya sa katahimikan habang pinagmamasdan ang mga bata na naglalaro.

Lumipat din ang tingin ko sa mga bata na umaakyat ng monkey bar. Napangiti din ako dahil ganito din kami noon.
"Right. Sumasakay pa talaga ako noon sa likod mo para mahawakan ko lang yung tuktok ng monkey bar. Pero ngayon mas matangkad pa tayo sa monkey bar na iyan.", I jokingly said. Tumawa din siya sa sinabi ko.

"Sorry", out of the blue niyang sabi. Nagtaka din naman ako kung bakit siya biglang nagsosorry sakin.

"Why are you sorry?"

"I gave you lots of stress this past few days. ", tukoy niya sa issue.

"Tss. Hindi naman kita sinisi dun. I might do the same if I were you. Atsaka hindi mo naman dapat ipagsorry yung dating scandal niyo ni Jennifer. It's not your fault being inlove.", I said trying to hide my pain. I know na sinabi niya lang sa media na hindi totoo ang scandal na iyon para ma protektahan si Jennifer.