FEAR

Chapter 26

CHAPTER 26

Seri's POV

"Bakit ate?"

I came back to my senses at agad kong tinago sa bag yung envelope.

"Ano ba yan ate? Galing sa admirer mo?", inosenteng wika ni Junjun.

"Wala. Assignment namin 'to. ", I tried to act normal.

"Hindi ba masakit mga sugat mo ate?", sinamaan ko siya ng tingin dahil sa tanong na yun.

"Ikaw kaya bugbogin tapos tanungin kita kung masakit o hindi?", inis kong sabat. Lately, I am showing my usual self to him that's why he is not that shocked if I mock him.

"Sino ba gumawa sa'yo niyan? Bakit nila nagawa yun? Marami ka bang kaaway sa school ate?",nakatanggap ulit siya ng masamang tingin sakin. Sarap niyang batukan... kung hindi lang nagdadrive 'to. He's just too innocent.

"Jay's fans are just crazy", wika ko habang nakadungaw sa bintana.

"Fans ni kuya Jay? Sila yung gumawa niyan sa'yo?"

Tumango ako saka nag salita,"They are willing to kill anyone who gets close to Jay. I wonder kung naranasan din ni Jennifer 'to" Maraming body guards at alipores yung bruhang yun kaya mukhang malabong matulad siya sakin ngayon.

Tinignan ako ni Junjun na may pagtataka, "Jennifer? Sino yun? Bestfriend mo?"

"Over my dead body", mahina kong tugon. Mukhang hindi niya naman narinig ata.

"Ha? May sinasabi ka ate?" See?

"Nah. Wag mo na lang sabihin kay Mom 'to, siguradong mag-aalala lang yun. Konting galos lang naman 'to"

"Anong konting galos?! Halos pasa at bandage na yung buong braso mo oh!", saway niya sakin. Totoo din naman. Muntik na akong mamatay kung hindi lang dumating si Sheen.

"Basta I secret lang muna natin 'to kay Mom okay? Atsaka wag mo di sabihin kay Jay"

"Pati kay Kuya Jay? Bakit? Dapat malaman niya 'to! Boyfriend mo siya kaya dapat alam niya 'to para ma protektahan ka.", hays this kid is too pure.

"I don't want him to feel sorry. Fans niya ang gumawa nito sakin kaya siguradong maguiguilty yun"

"Hays.. Ewan ko sa'yo ate. ", wala nang magawa si Junjun at nagfocus na lang ito sa pagdadrive. Buti din at marunong siyang makicooperate kahit hindi niya sinusuri kung ano dapat niyang gawin sa ganitong sitwasyon. He is old enough to understand things like this but he just follows what I wanted. He's indeed my alliance since we were kids.

"May coat ako diyan sa likod. Isuot mo na lang para hindi makita ni Mommy yung mga sugat mo", muling sabi niya. Napalingon din ako sa likod saka kinuha yung coat na sinasabi niya.

"Thank you", sabi ko saka ginulo buhok niya.

***

Buti na lang at wala pa si Mom nang makauwi kami ng bahay. Agad akong tumungo sa room na medyo pa ika-ika pa dahil masakit yung tuhod ko. Inalalayan ako ni Junjun hanggang sa kwarto ko.

Nagbihis muna ako ng sweat pants saka hoody para maitago mga sugat ko. Biglang nagvibrate phone ko kaya umupo muna ako sa kama para sagutin yung tumatawag.

Si Jay.

Nagdalawang-isip pa ako kung sasagutin ko ba ang tawag o hindi dahil alam kong pauulanan niya lang ako ng tanong. I sighed and ended up answering him.