Rashid, The Married Playboy (COMPLETED)

5. Nice Man

Years Ago...

HOME. Iyon ang nasa isip ni Yaminah pagkalipas ng isang oras. Kasalukuyan siyang dumadalo ng isa sa pinakamalaking party sa Saranaya. Hindi na naman iyon bago sa kanya. Bata pa lang siya ay ipinaliwanag na sa kanya na bilang royalty ay responsibilidad niya na pumunta sa iba't ibang okasyon. She was the country's princess. She will be the future queen. Pero karamihan rin sa dahilan kung bakit kailangan niyang dumalo ay dahil sa ama. Siya ang palaging date nito sa party.

Kahit normal naman para sa royalty sa Saranaya na mag-asawa nang madami ay hindi ginawa ng kanyang ama. Kahit nang mamatay ang kanyang ina ay hindi na rin nito ginawa. Sabi ng kanyang Papa, true love daw nito ang kanyang Mama. Nag-iisang reyna sa puso nito ang namatay niyang ina. Hindi ito mapapalitan. Kaya siya, bilang nabubuhay na pinakamamahal nito ang palagi nitong isinasama.

Sanay na naman si Yaminah roon. Pero wala siyang gana ngayon. Paano, wala na ang partner-in-crime niyang si Tariq. Best friend niya ito. Bata pa lang ay magkakilala na sila. Kabilang rin ito sa royal familes ng Saranaya. Anak si Tariq ng isa sa mga makapangyarihan na Sheikh sa bansa nila.

Kapag bored ay sumasama si Yaminah kay Tariq. Umaalis sila sa party. Madalas na naglalaro sila, lalo na noong bata pa siya. Ngayon naman na eighteen years old na sila ay madalas na nagkukuwentuhan na lang sila o kaya ay gumagala sa lugar. Masaya na kausap si Tariq. Mabait rin ito.

Pero sa kasalukuyan ay nasa London si Tariq. Nag-aaral ito ng Masteral Degree sa isang ivy school roon. Ilang taon na maninirahan si Tariq roon at minsan na lang umuwi. Na-miss na niya ang kaibigan pero naiintindihan naman niya ang pag-alis nito. Para iyon sa future nito.

"Is there a problem, habibti?" tanong ng kanyang ama nang makitang napasimangot na siya.

Tumingin si Yaminah sa ama. Gusto na niyang umuwi. Pero ayaw naman niya na iwan na lang ito sa party. Ang gusto niya ay palaging magkasama silang umuwi. Sanay siya. Hindi rin naman kasi siya nakakatulog habang wala pa ang ama sa bahay nila. Wala rin siyang gagawin roon.

"G-gusto kong lumabas, Papa. Puwede ba?" wika ni Yaminah sa wikang Arabic.

Mayamang pamilya ang nagpa-party. Dahil roon kaya sigurado si Yaminah na mataas ang security sa lugar. May mga body guard rin naman sila ng ama. Pero kapag alam naman na secured ang lugar ay hindi mahigpit ang mga iyon. Isa pa, hindi rin niya gusto ng sinusundan siya. Ganoon rin ang kanyang ama. Inutos nito na manatili na lang sa labas ang mga body guards.

"Wala rito si Tariq. Anong gagawin mo sa labas?" Tanong ng ama sa wikang Arabic.

"Maglalakad lang." Sinagot rin ni Yaminah ang ama sa wikang Arabic. Pinilit niya na ngumiti. "Malaki na ako, Papa. Puwede na akong pabayaan. Gusto ko lang mag-isa.

Pumayag ang ama. Lumabas na siya ng palace hall. Nakahinga siya nang maluwag nang makita na wala ng tao.

Finally, I can be the way I want myself. Nasa isip ni Yaminah.

Masaya na mahirap ang buhay royalty. Masaya dahil lahat ng luho niya ay nakukuha niya. Mahirap dahil palaging nasa kanya na lang ang atensyon. Nakakasakal rin iyon. Bawal siyang gumawa ng mali. O kung gagawa man siya, kailangan na maging discreet siya.

At may pagkakataon siya ngayon na gumawa ng mali.

Napangisi si Yaminah. Yumuko siya at tinanggal ang mataas na sapatos niya sa paa niya. She felt comfortable. She felt nice.

Bilang prinsesa ay kailangan ni Yaminah na maging prim and proper. Pero kahit gaano pa kasi kamahal at sabihin na komportable ang mga high-heels na mayroon siya ay talagang hindi niya feel iyon. Napipilitan lang siya na magsuot dahil parte iyon ng proper dress code kapag may mga royal party sa Saranaya. Pero ngayong wala naman na nakakita sa kanya ay puwede niyang gawin iyon.