Córka Aslana ~ Piotr Pevensie

II 🌺 STÓŁ ASLANA 🌺

- Chodźcie! - krzyknął Kaspian stając obok mnie. - Muszę wam coś pokazać - powiedział zabierając pochodnie i podchodząc

Ruszyliśmy za Nim. Piotrek prawdopodobnie zazdrosny chwycił mnie za rękę. Spojrzałam na Niego zdziwiona. Jednak blondyn uparcie patrzył przed siebie.

Po chwili dotarliśmy do czego co przypominało stół. Złamany stół.

- Co to jest? - zapytała Łucja dotykając lekko stołu

- Nie mów że nie poznajesz? - powiedział Kaspian

- To stół Aslana - szepłam

- Co? - zdziwił się Edek

- To tutaj mój ojciec poświęć swoje życie za twoje - powiedziałam przypominając sobie tamten okres...

- Patrzcie to chyba my - powiedziała Łucja patrząc na rysunki na ścianach

- Bitwa z czarownicą, koronacja i złoty wiek - szepnęła Zuza patrząc na ściany

- To cała nasza historia - powiedziała Łucja patrzą na nas wszystkich

***

Wyszłam przed kopiec chcąc chwile pomyśleć. Wiedziałam że ktoś za mną idzie i dobrze wiedziałam kto to jest.

Usiadłam na najwyższym punkcie kopca by po chwili zobaczyć jak Piotrek siada obok mnie. Blond włosy otoczył mnie ramieniem, a ja położyłam mu głowę na ramieniu. Czułam że Jego mięśnie są lekko napięte.

- Piotrek - zaczęłam

- Hmm? - mruknął cicho

- Czy ty nie jesteś przypadkiem zazdrosny o Kaspiana? - zapytałam

- Ja? Zazdrosny? O tego głupka? - zapytał - nigdy w życiu

- Wiesz że widzę że gdy tylko spojrzy w moja stronę od razu mordujemy go wzrokiem? - zapytałam

- Nieee - zaprzeczył

- A może taak? - zapytałam

- No dobra - powiedział - jestem zadrosny... ale tylko trochę...

- Ja wiem swoje - odparłam składając na Jego ustach lekki pocałunek

- Chodźmy już - powiedział blondyn by następnie wstać i pomóc mi wstać...

Następnie obcojęzyczne trzymając się za ręce ruszyliśmy z powrotem do Kopca.