Once Upon A Time: Cordelia (COMPLETE, R18)

MAILIGTAS KAYA SI MARU?

JUST IN CASE NAKALIMUTAN NYO NA, DINAKIP NG MGA MANGKUKULAM SI MARU. NAKITA SIYA NI KAEL SA KAGUBATAN, PINALILIGIRAN NG MGA MANGKUKULAM KASAMA NA ANG IBA PANG NADAKIP NILANG BATANG LALAKI AT BABAE

At kahit puno din ng takot ay lumabas siya mula sa pinagkukublian.

Pinukol niya ang isang bato, inasinta ang matandang mangkukulam. Tinamaan iyon sa ulo at natumba, napasubsob sa lupa. Humagis pa ang dala niyong bao.

Naalerto ang mga mangkukulam, napasigaw. Napatingin sa kanya ang lahat, maging ang mga bihag.

"Kuya!" narinig ni Kael na sigaw ni Maru.

"Mga putang ina n'yo!" malakas na sigaw ni Kael bago tumakbo patungo sa mga bihag. Ang balak niya ay lapitan ang matandang mangkukulam, na tingin niya ay pinuno ng mga iyon. Tatakutin niya ang mga iyon na babasagin niya ang bungo ng pinuno kung hindi pakakawalan ang kapatid niya.

Mabilis ang takbo niya, naabutan niya ang matanda na akmang bumabangon pa lang. Tinapakan niya ang ulo niyon para mapasubsob iyon muli sa lupa. Lumuhod siya sa mismong likod ng matanda, inangat ang hawak na malaking bato malapit sa ulo nito.

Isang mangkukulam ang nagbalak siyang sugurin.

"Subukan n'yo!" sigaw ni Kael. "Palalabasin ko ang utak ng matandang 'to!"

Napaatras ang ilan sa mga mangkukulam. Nagkatinginan. Sumingasing.

"Pakawalan n'yo ang kapatid ko!" sigaw ni Kael. "Pakawalan n'yo o papatayin ko ang matandang 'to!"

Walang nagsalita. Walang kumilos. Walang kumibo.

Umihip ang malakas na hangin, dinig na dinig kung paano magniig ang mga dahon.

Habol ni Kael ang hininga. "Walang kikilos, ah?" sabi niya. Ibinaba niya ang bato sa ulo ng matanda. Narinig niya ang pagtama ng bato sa bungo ng matanda. Sinadya niyang hindi lakasan, ayaw niyang mamatay ang mangkukulam. Pero sapat na iyon para may dumaloy na dugo mula sa ulo nito.

"Kapag hindi pa kayo kumilos, pupuruhan ko na 'to!" Tumitig siya kay Jovita. Nanlalaki ang mata nito habang nakatingin sa kanya. "Ikaw! Ibinigay ko sa 'yo lahat! Pinagkatiwalaan kita. Hindi ko pinakinggan ang lahat ng sinasabi ng magulang ko tungkol sa 'yo, pero nagawa mo pa rin 'to sa 'kin!" sigaw niya. Panay ang patak ng mga luha niya. "Kalagan mo na ang kapatid ko, ngayon din! Kalagan mo na siya o tatapusin ko ang buhay ng pinuno n'yo!"

Nakita niyang napalunok si Jovita. Pagkatapos ay tinungo nito ang mga bihag. Walang pumigil dito nang lumuhod ito at sinimulang tanggalin ang buhol ng lubid na nakagapos kay Maru.

Si Maru ay patuloy sa pahagulgol habang nakatitig sa kanya.

"Salamat, kuya," sabi nito sa nanginginig na tinig. "Sorry, kuya. Sorry..."

"'Wag kang mag-alaala, Maru," sabi ni Kael. "Makakaalis tayo--"

Biglang gumalaw ang matanda sa ilalim niya. Malakas at mabilis ito kaya nang biglang bumangon ay natumba siya. Ang mga malalamig at mabalahibo nitong kamay ay humawak sa balikat niya at bigla na lang siya nitong itinulak palapit dito at hinalikan. Nalasahan ni Kael ang mabahong laway ng matandang mangkukulam. Pinilit niyang makawala pero patuloy ito sa paghalik sa kanya, pilit ipinapasok ang madulas na dila sa loob ng bibig niya.

At bigla, namilog ang mga mata niya dahil naramdaman niya na hindi na niya maikilos ang kanyang mga kamay at binti. Tinigilan ng mangkukulam ang paghalik sa kanya. Dinilaan ng mangkukulam ang pisngi niya bago siya itulak nito. Napahiga siya sa lupa na parang uod, deretso ang naninigas na paa at kamay.

Ngumisi ang matandang mangkukulam, nanlalaki ang pulang-pulang mga mata, kumikibot-kibot ang mga kulay berdeng ugat sa leeg at noo.

"Hangal ka kung tingin mo magagawa mo pang bawiin ang kapatid mo sa 'min," sabi nito. "Amin na siya, binata. Amin na ang buong katawan niya." Nasundan iyon ng matinis at nakakikilabot na pagtawa.

"Mga hayup kayo!" sigaw ni Kael. Pinilit niyang gumalaw pero hindi niya magawa. "Mga hayup kayong lahat!"

Hindi siya pinansin ng matandang mangkukulam. Bumaling ito sa mga tigasunod nito.

"Pagkamulaaaaat!" sigaw nito sa malalim na tinig.

"Pagkamulat! Pagkamulat!" sigaw ng lahat.

"Mga hayup kayo!" sigaw uli ni Kael, pero sa mas mahina nang tinig. "Mga hayup kayo... mga hayup... 'wag n'yong gawin 'to. Parang awa n'yo na..."

Nakita niya si Jovita, nakangiti habang bitbit si Maru. Nakagapos ang mga kamay ni Maru pero hindi ang paa. Tulala na lang ang kapatid niya, nakatingin sa kanya na parang hindi. Parang hindi na nito pag-aari ang sariling isip.

Lumapit si Jovita sa kanya, lumawak ang ngisi ng makita ang mga luha niya. Pinakatitigan niya ito, binalak duraan pero hindi niya nagawa.

"Minahal kita," sabi ni Kael. "Minahal kita pero ano'ng ginawa mo?"

Sa halip na sagutin ang tanong niya ay humagikgik lang na matinis si Jovita, sabay haplos sa ari ni Maru. Nilaro nito ang ari ni Maru hanggang sa tumigas iyon. Panay ang hagikgik ni Jovita sa kabaliwang ginagawa.

Pumikit si Kael at humagulgol. "Putang ina mo..." sabi niya sa tinig na puno ng sakit. "Putang ina mo, binaboy mo ang kapatid ko..."

Tawa lang ang naging sagot ni Jovita. Hininto nito ang ginagawa nang makitang ang mga bihag ay dinadala na palayo sa patay na kakahuyan, patungo sa kaharian ng mga mangkukulam.

Hinila nito ang tulalang si Maru palayo sa kanya. Lumilingon si Maru sa kanya, walang sinasabi, wala pa ding buhay ang mga mata.

At kitang-kita ni Kael kung paano may tumulong luha sa patay na mga mata ni Maru.

"Mga hayup kayo..." sabi ni Kael sa pagitan ng paghagulgol, tinatanaw na lang ang mga mangkukulam na palayo na sa kanya. "Mga hayup kayo..."

Wala siyang nagawa. Nakatingin na lang sa liwanag ng sulo. Nang tuluyang nawala ang mga mangkukulam ay nawala ang liwanag at binalot siya ng kadiliman.

ANO NA ANG MANGYAYARI KAY KAEL SA PAGKADAKIP KAY MARU? ABANGAN!