mi casa | sope [düzenlendi]

bölüm 13| suggestion

Tahmin ettiğim gibi kaybolup gitmemişti. Ellerimi biraz daha yüzünde dolaştırdığımda karşımdakinin gerçek olduğunu anlamış yerimde doğrulmuştum.

"Hoseok?"

Hoseok ceketini düzelterek ayağa kalktığında istemsizce geri geri giderken uyuşmuş bedenim yüzünden sendelemiş yere düşeceğim anda Hoseok'un beni kendine çekmesiye ayakta kalabilmiştim.

Gözlerimi önce yüzünde gezdirirken göz göze gelme cesaretini bulamamıştım. Gözlerim yine her zaman olduğu gibi dudaklarına kaydığında kalbim olduğundan daha hızlı atmaya başlamıştı. Kahretsin dudaklarını özlemiştim. Onu öpmek istiyordum. Uyuşmuş beynim bunu yapmak isterken engel olamıyordum kendime.

Zaten yakın olan bedenlerimiz ben ona doğru eğilince birbirimize tam anlamıyla yapışmıştık. Belimdeki elleri nefes almamı bile engellemişti.
Sıcak nefesi dudaklarımın üzerinde hoş bir etki bırakırken istemsizce gözlerimi kapattım. Sarhoş olduğum yetmezmiş gibi bir de onun kokusu beni ayakta duramayacak hale getiriyordu.

"Bunu sen sarhoşken yapmayacağım Yoongi" dedi Hoseok beklemediğim bir hamle yapıp kafasını geriye çekerek. Anlamsız bakışlarımla kendisine baktığımda "Seni öptüğüm o anın her detayı aklında kalacak Yoongi." dedi belimdeki ellerini biraz daha sıkarak.

Gerilmiştim. Çenemin kasılması yüzünden tek kelime bile edemiyordum hatta. Belimdeki ellerini çekerek tekrardan oturduğu yere geçti. Ardından kendime gelerek tekli koltuğa geçtiğimde "Neden buradasın?" dedim sormayı daha yeni akıl ederek.

Sıkıntıyla nefes verip ardından "Sana bir teklifim var Yoongi." dediğinde şaşırmış tek kaşımı kaldırarak diyeceklerini dinlemeye başladım. Gecenin bu saatinde geldiğine göre önemli bir şey olmalı diye düşünüyordum.
"Burs paran amcan tarafından yatırılmıyor." dedi yanında duran ama benim daha yeni farkettiğim dosyayı orta sehpaya koyarak.

"Yine mi aynı şey Hoseok" dedim kızdığımı belli ederek. Sinirlenmiştim çünkü bunun için günlerce konuşmamıştık bile. Aynı şeyi tekrardan yapıp bu kadar rahat olması fazlasıyla sinir bozucuydu.

"Ben yokken hayatının nasıl gittiğini bilmeme ihtiyacım var Yoongi" dedi gayet rahat bir şekilde. Tepki vermeyip suratına bakmakla yetindiğimde yerinden kalkıp bana daha yakın bir yere oturarak "Yoongi. Yardımına ihtiyacım var.Yine." dediğinde "Ne konuda" dedim içimdeki merakı farkettirmemek için düz bir sesle.

"Kardeşimi görebilmem, kimseden saklanmadan yaşayabilmeye ihtiyacım var." dediğinde anlam verememiştim bu konuda ben ne yapabilirdim ki? "Nasıl yardım edebilirim?" diye sordum bu sefer.

"Evlenelim Yoongi" dedi yere dönük olan kafasını kaldırarak. O anda kaskatı kesildiğimi hissetmiş, acaba halisyasyon mu görüyorum diye düşünmeye başlamıştım. Karşımda Hoseok vardı ve şuan bana evlenme teklif ediyordu. Avuç içlerim terlemeye başlamış, bedenim adeta buz gibi kesilmişti. Midemde hissettiğim baskı yüzünden kusacakmış gibi hissediyordum.

Evlenme fikri adeta nefesimi kesiyordu
"Ne saçmalıyorsun Hoseok?" dedim zorla da olsa sesimi çıkararak. Evlendiğimizde ne değişecekti anlamamıştım.

"Yoongi, evlenirsem soy adımı değiştirebilirim. Ve güvendiğim tek insan sensin. İnan her türlü yolu denedim ama işe yaramadı." dedi ardından sözlerine devam ederek
"Bana yeniden yardım eder misin?"