mi casa | sope [düzenlendi]

bölüm 21 | the last.

Ona karşı sırtımı dönerek. Gözlerimi kapattım. Umursamaya çalışıyordum ama nafileydi. Ve hala yatağa girmek yerine oturuyordu.

"Yoongi, anlatacağım. Her şeyi anlatacağım"

Siyah saten çarşafı bedenimden sıyırarak yerimden doğruldum. Her şeyden kastı neydi?

"Geçmişimi, her şeyimi. Nasıl bu hale geldiğimi."

Omzu üzerinden kaçamak bir bakış attığında sessiz kalmış, devamını beklemiştim.

"Kaderimiz doğduğumuz andan itibaren yazılmaz Yoongi. Biz doğmadan önce her şey yazılmıştır bile. Benim kaderim de annemin babamla para için zorla evlendirilmesiyle yazılmış. O zamandan bile kaderin benden yöne olduğu söylenemezmiş."

"Annem, görüp görebileceğin en güçlü insandır. Hayatı boyunca işkencelere maruz kaldı, fakat bizim yanımızda dik durmaktan, gülmekten asla vazgeçmezdi...Ama en sonunda o zayıf bedeni dayanamadı yaşadıklarına, kendisi vazgeçmedi ama bedeni vazgeçti. Ben 14  Taehyung ise daha 8 yaşındayken öldü. Artık yapayalnızdık; Taehyung ve ben, hapishaneleri aratmayan koca ev, o adam ve biz."

"Annemin ölümünden aylar geçtikten sonra Taehyung beni yanına almamaya başladı, anlamıyordum sebebini, ne zaman ona sarılmaya kalksam ağlamaya başlıyor, bağırıyor, bazen de kriz geçiyordu."

"Bilmiyordum sebebini...Ta ki o geceye kadar."

Derin bir nefes aldı. Dudaklarından kaçan hıçkırık sayesinde ağladığını anlamıştım.
"Su içmek için kalktığımda babamın odasından gelen hıçkırık ve inleme sesleri. Taehyung'un boğuk sesle 'Baba bırak beni....yalvarırım' demesi."

"Korktum Yoongi...Çok korktum. O adam orada kardeşime o pis elleriyle dokunuyordu, ona tecavüz ediyordu. Fakat bende oma engel olacak bir gücüm yoktu. Güçsüzdüm, acizdim.
Gece boyunca kardeşimin sesi kulaklarımda çınlarken odama geçmiş hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Kim bilir ne zamandır böyleydi."