Su , ateşi sevmişti. Ateş su için kendini yakmış geriye kor kalmıştı.
Su donmuş buz olmuştu.
Buzu eline alanlar onu tutamamış yere atmıştı.
Buz kırılmış ve darbe almıştı.
Kor görmüştü veya görecekti.
Okyanus yanmaya başlayacaktı.
Ve ateş olan a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Nefret etmiyor
Etmek zorunda hissediyor..."
Güven duygusu bir insana ruh üflendiğinde onunla birlikte doğardı. Her ağladığında annesi , babası yanına gelip ihtiyaçlarını giderdiğinde bebek güvenirdi. Büyüdüğün de etrafına bakar tanıdık yüzler görünce kendini güvende hissederdi. Ama güven sonsuza kadar var olmazdı. Bir insanı sevgi dolu yaptığı gibi acımasız birine de dönüştürebilirdi.
Eline bıçak verip bu tehlikeli insanlara doğrultulmaz denebilir veya öyle bir döneme girerdi ki o bıçak sadece insanlara dönük olurdu. Tercih meselesi değildi , tercih edilendi.
Gözlerini konuştuğunu da öğrenmiştik. Annenin , babanın bazen de senden büyük kardeşinin bir bakışıyla yaptığın şeyin yanlış olduğunu anlar durur veya bakışıyla keyifle güler doğru yolda olduğunu anlayıp devam ederdin. Yeni bir ekleme yapmıştım. Ama bu bakışı bir yere koyamıyordum.
Abimi yanlış anlamıştım. Ateş Bozkurt yalvarmazdı. O tutar ve her zaman istediğin alırdı. Yeni bir şey öğreniyordum. Fark etmeden bir adım attım ve bu her şeyi bozdu. Bakışları omzunun üzerinden Eser'i buldu. Bende Rüzgar'a baktım. "Yeni geldi." Ses etmeden sadece dudaklarını oynatarak söylemişti. Panik yapmadım. Güvendeydim. Burada ki kimse bana veya birbirlerine zarar vermezdi. Eser'in gelişini fark etmemem sorun değildi. İnsanlık haliydi. Geri gidip tekrardan Rüzgar'a yaslandım. Bedenim sol kolunu kapatıyordu. Bilerek yapmıştım o da amacımı anladı. Eli yine tenimi buldu.
Andaydım evet ama afallamıştım. Rüzgar beni burada tutan tek şeydi.
"Arabaya taşır mısın ?"Eser hiç ikiletmeden hatta sözü bitmeden harekete geçmişti. Abim geri çekildiğin de odaya girdi. Yerlerde kan vardı. "Bastığın yere dikkat et o ayakların kan olurda halıma basarsan o sandalyeye sen oturursun ," Eser durup yutkundu ve onaylayıp kan olmayan yerlere basarak Fyodor'a ilerledi. Hayal ise abime dönüp "Kahve içelim mi abi ? Fyodor bagajında yarım saat yaşar diye düşünüyorum." Ama kimsenin cesaret edemeyeceği şeyi yapıp abimin cevap vermesini beklemeden merdivenlere ilerledi. Bu şu demekti 'kahve içeceğiz.'
Poyraz elini ensesine götürüp "Vallaha neye kızdı anlamadım." dedi sesi komik çıkmıştı. "Emir alacağım beş kadından biri olduğu için bir şey demiyorum." demiş ve Hayal'in arkasından çıkmıştı.
Emma , Hayal , ablam , annem...yutkundum diğeri de bendim.
"Bizde çıkalım." diyen Rüzgar elini belimden çekmişti. Poyraz ve Bade önden çıkarken bende arkalarından ilerledim. Rüzgar'ın da bir umut elini tutmuştum ki bedeni geri çekildi. "O benimle kalıyor." diyen Arda yüzüme bakmadı. Bende bakmadım. İkiletmeden merdivenlerden çıkmaya devam ettim. Onun mavi gülü solmuştu. Yüzüne bile bakamazdım. Cesaretim olmadığından değil , suçsuz olduğum bir anda arkamdan vurulmamdan. En acizi de hak veriyordum. Öfkesini kusacak kişi elbette ben olacaktım.
