Göklerin Kızı

#45

"Sen de kimsin? Almila'nın arkadaşısın değil mi? Diğerlerinin seninle takılmasına imkan yok."

Eymen'in annesi ile aralarında acayip derecede benzerlik olan güzel kıza hayretle baktım. Aralarında aşırı bir benzerlik vardı. Eğer Eymen'in kız kardeşinin olmadığını bilmiyor olsaydım, bu kızın kardeşi olduğuna bahse bile girerdim. Boğazımı temizleyerek gülümsedim.

"Ben Alya. Evet Almila'nın arkadaşıyım ama..."

Cümlemi tamamlamama izin vermeden konuştu.
"Evet, Eymen'in bu kadar da salak olmadığını biliyordum."

Tam neden böyle bir şey söylediğini soracakkken Eymen'in bağırışını duymamla vazgeçtim.

"Neva!"

Merdivenlerden inen Eymen'e baktım. Neden sinirle bağırıyordu?  Ne olmuştu?

"Ne işin var odamda? Çöpe atmadan önce, al şu kulaklığını!"

Eymen elindeki pembe kulakları fırlattınca Neva onları havada yakaladı.

"Sadece sana bakmak için odana girmiştim, abartmasana Eymen."

Eymen gözlerini kısarak ona baktı.
"Neva, bana abi demen gerekiyor. Ben senin arkadaşın değilim."

Neva oflayarak salonun ortasına doğru ilerledi. Kanepeye oturup elleriyle yüzünü kapattı.
"Ama ben sana abi dersem Erkam'a da abi demek zorunda kalırım. Olmaz, istemiyorum. Benim zaten bir abim var."

Eymen Neva'ya doğru bakarak yüzüne sert bir ifade takındı. Fakat ses tonundan eğlendiği belli oluyordu.
"Neva, ona da abi demen gerektiğini biliyorsun. Erkam'ın sana göre fazla yaşlı olduğunu da biliyorsun, öyle değil mi?"

Neva omuz silkerek sehpanın üzerindeki kumandaya uzanıp televizyonu açtı. Bize bakmadan konuştu.
"Erkam evde mi? Sen onu buraya çağırsana, ya da ben onlara gideyim."

Eymen'e baktığım da onunla göz göze geldik. Dudakları iki yana kıvrılıp yanağındaki çukur gözlerimin önüne serildiğin de bakışlarımı ondan kaçırıp Neva'ya baktım. Hafif çekik gözleri, çıkık elmacık kemikleri ve küçük burnuyla güzel bir kızdı. Kahverengi saçlarının uçlarını yeşil-mavi arası bir renge boyamıştı, yakışmıştı da ama insanda uyandırdığı ilk izlenim şımarık bir liseli olduğuydu. Tabi sırf dış görünüşüne bakarak, onu tanımadan şımarık bir liseli olarak nitelendirmek yanlış olurdu.

Eymen gelip yanımda durduktan sonra Neva'ya seslendi.
"Neva! Alya ile tanıştın mı?"

Neva bize bakarak omuz silkti. "Almila'nın saçma arkadaşlarından biriymiş."

Sanıyorum ki dış görünüşü ve kişiliği birbirini tamamlıyordu. Kabaydı.
"Aynı zamanda benim de kız arkadaşım."

Böyle bir şey beklemediğim için Eymen'e tuhaf bir şekilde bakmaktan kendimi alamamıştım. Beni kız arkadaşı olarak mı tanıtıyordu?
Neva gülerek ayağa kalkmıştı.
"Yalan söyleme. Sen bu kız ile çıkmazsın. Beni kandırıyorsun."

"Saçma sapan konuşma Neva! Kendinden büyüklere saygısızlık yapmayı da bırak, Alya'ya kaba davranamazsın."

"Doğru mu duydum, Alya mı?"

Duyduğum sesle dış kapıya doğru baktım. Çağrı Mehmet bize doğru geliyordu. Sanırım şimdi anlamıştım. Neva, Çağrı Mehmet'in kız kardeşi olmalıydı. Kaba kişiliğine şaşırmamak lazım.

"Senin ne işin var burada?"
Çağrı Mehmet'in sorusuna cevap vermek için ağzımı açacakken Eymen'in benden önce davranması üzerine sustum.

"Evime gelmek için senden izin almayacaktı, değil mi?"