ARKADAŞ +18

1○

İlk bölüm için inanılmaz heyecanlıyım. Umarım çok sevilir. İyi okumalar.

Kitabı düzenlerken eklemek istediğim şeyler var. Burayı okumanız önemli olabilir. Çünkü zamanında bu sorular inanılmaz fazla sorulmuştu.

1- Sergen erkek.
2- Çağrı kız.
3- Sergen ve Serhat farklı insanlar.

Sizin sorularınıza cevap verdim, benim de sormak istediğim önemli bir soru var. Bölümleri güncellerken bazılarının kısa olduğunu fark ettim. Sizin için bazı bölümleri birleştirip uzun hale getireyim mi? Yoksa kısa ya da uzun olması sizin için önemsiz mi?

♡♡♡

Merdivenlerden inerken Kutay'ı bekletmemek için acele ediyordum. Kahvaltı masasında ailemi görünce başımla selam verdim. "Kutay beklemesin ben kaçıyorum."

Annem "Zaten eve az geliyorsun, yemeye yemeye bir deri bir kemik kalmışsın." diyerek hızlıca ağzıma bir şeyler tıkıştırmaya çalışırken elindekileri alıp hemen ağzıma attım.

"Gidiyorum." deyip arkamı döndüğümde babamın sesiyle durdum."Sergeni de götürmeyecek misiniz?" Sergen kardeşim ve benden iki yaş küçük, aynı okula gidiyorduk. Kafamı aşağı yukarı sallayarak "Unutmadım baba." dedim ve dışarıdan gelen korna sesiyle Sergen'e kalkması için işaret yaptım.

Çantasını alınca elimi omzuna attım, birlikte dışarı çıktık ve Kutay'ın arabasına bindik. Kutay'ı yanağını yılışık bir şekilde öpünce "Oo görüşmeyeli ne kadar oldu hanımefendi?" diyerek şakalaştı benimle. Gülerek karşılık verdim. Evde olmamın dışında genelde hep birlikteydik aslında. İroni yapıyordu kendince.

Sergen muhabbet etmeye başladıklarında ben de telefonuma bakıyordum. En son Serhat ile mesajlaşmıştık. Serhat, Kutay ve ben çocukluktan beri çok yakın arkadaşlardık; Sergen ise yaş farkından dolayı zaman zaman dahil oluyordu bize. Beyefendi sonunda dönmüştü Türkiye'ye.

Biraz sonra yıllarımı verdiğim, saçlarımı ağarttığım o binanın önüne geldiğimizde arabadan indik. Aslına bakarsanız öyle değildi tam olarak. Muhtemelen saçı ağaran birileri vardı: öğretmenlerim, ailem. Zor bir öğrenciyim sanırım.

Sergen bize "Görüşürüz." dedikten sonra okula girdi. Biz de okula doğru ilerlerken Serhat'ın arabasını görünce durup heyecanla arabadan inmesini bekledim. Arabadan inince hemen yanımıza gelip saçlarımı karıştırdı ve "Güzelliği gördük sonunda." diye yakındı.

Kutay da gülerken kaşlarımı çatıp "Senin yüzünü gören cennetlik asıl. İşleri halletme ayağına çıktın yurdışına, sonra ses seda yok." dedim. Burnumda tütüyordu vallahi. Kollarımı sımsıkı beline sardığımda bana karşılık verdi ve saçlarıma ufak bir öpücük kondurdu.

Gülümsemesi hala yüzündeyken kollarımın birini ondan ayırdım ve Kutay'ın beline koydum. Birlikte içeri ilerlerken ağzım kulaklarımdaydı.

Senelerdir iyisiyle kötüsüyle bir sürü anımız olmuş, hiçbiri bizi ayıramamıştı. İkisinin de varlığı mutlu olmama sebep oluyordu.

Bizimkileri çok özlediğimi farkedince düşüncelerimden sıyrılıp onlara tek tek baktım. Koyu muhabbete daldıklarını görünce dikkatlerini dağıtıp onların sohbetine dahil oldum. Canım burada ilgiye ihtiyacı var birinin.