ARKADAŞ +18

54●

Yeni bölüm. İyi okumalar. Oy verip yorum yapın lütfen.

-

Elimde küçük bir sürü fotoğraf ve resim vardı. Hepsi birbirinden güzel görünürken şaşkınca kendimi izliyordum. Yani elimdeki her kağıt parçasının üzerinde ben vardım. Bir çok fotoğrafın arasında küçük karikatür çizimleri de vardı.

Gördüğüm fotoğraflardaki anılarıma dönerken dudaklarım aralık bir şekilde yatağa yaklaştım.

"Serhat bunlar..."

Yavaşça doğrulup bana yer açtığında oturup şaşkınlığımın geçmesini bekledim.

Beni kollarının arasına aldığında hâlâ, bende bile olmayan bu fotoğrafların onda ne işi olduğunu düşünüyordum.

Sessizliğimiz sürerken göğsüm inip kalkıyordu. Heyecanlıydım çünkü bunu büyük bir jest olarak görüyordum.

Tekrar dudaklarımı aralayıp "Serhat bunlar nasıl?"diye kekeledim ve gözlerimi arkamdaki bedenine çevirip vücudumu da ona döndürdüm.

"Bak burada havuza gidiyorduk."

Eline aldığı fotoğrafa bakıp gülümsedim. Tanışmamızdan kısa bir süre sonra gitmiştik. Fotoğrafta Serhat yoktu çünkü o çekiyordu. Ben de kollarımı açmış kameraya yaklaşıyordum.

Fotoğrafın köşesini başka bir fotoğrafa değdirdiğinde "Benim tiyatro gösterim." diye heyecanla konuştum.

Serhat beni sırtına almıştı ve ben ağzımı kocaman açmış ağlıyordum.

"Önce ağlatıp sonra öldüresiye güldürmüştün."

Tiyatrodaki rolüm çok küçük olduğu için sürekli dalga geçip beni ağlatmışlardı. Sonra da Kutay ve Sergen ile birlik olup beni eğlendirmeye çalışmıştı.

Resmi diğerlerinin arkasına koyup dördümüzün yan yana durduğu fotoğrafa baktım.

Burada 17 yaşımda olmalıydım. Kutay'ın şapkasını takıp diğerleri gibi ben de kolumu onların omuzlarına koymuştum. Dizlerimdeki yaraları gösterip hırsla "Bisikleti üzerime sürüp beni düşürmüştün." dedim.

"Eninde sonunda fren yapacağımı biliyordun. Kendi kendini yere attın."

Omuz silkip fotoğrafı geçerken "Refleks." diyerek kendimi savundum.

"Ağlarken beni küfür bombardımanına tutman da refleks mi?"

Tekrar omuz silkip gizlice gülerek elimdeki yeni bir fotoğrafa baktım.

Serhat'ın havalı bir şekilde uzandığı şezlongun kenarında oturmuş kızgınca ona bakıyordum.

Fotoğraftaki gibi kızgınca gözlerine bakıp "Neden benim poz verdiğim fotoğraflar yok burada? Hepsinde aptal gibi çıkmışım." dediğimde kahkaha attı.

"Durumu ele veren ifadelerin olsun diye özellikle yaptım."

Yüzümü buruşturup önüme döndüğümde sessizce gülüp "İşte bu yüzden. Mimik yapmadan duramıyorsun."dedi.

Haklıydı çünkü yüz ifadem sürekli değişiyordu. Bunu komik bulması normaldi.

"Burada neye sinirlenmiştim?"

Fotoğrafı eline alıp sırıttığında anlatması için bekledim. Ama o anlatmadan önce ben hatırlayınca konuşmaya başladım.

"Güneş kremim kaybolmuştu ve tenim yanarsa canım çok acır diye sinirlenmiştim."