Chapter 30: Luhan's Side
Luhan's POV
"Are you ready to hear your story?" Tanong ko kay Soojin.
"Kind of..." Sabi niya sakin, pero di siya tumingin sakin. Naka-focus siya sa sunset. Tumayo ako para buhatin siya at iupo siya sa tabi ko.
"Bakit?" Tanong niya sakin. Nagulat siguro siya sa ginawa ko.
"You'll know later." Sabi ko sakanya.
Hindi niya na ko masyado pinansin kasi tinignan niya na ulit yung sunset. Tinignan ko lang siya, napaka-kalmado niya. Kahit titigan ko siya ng isang buong araw, hindi ako mabo-bored. Ang tagal ko hinintay yung pagkakataon na ganito, yung kasama ko lang siya na kahit walang gawin. Masaya na ko dun.
Pero ang tanging problema nga lang, hindi niya na naman ako maalala.
Minsan naiisip ko kung pinagkalooban ba ako ng Diyos ng lovelife eh. Kasi kung hindi, tatanggapin ko naman, sabihin niyo lang po. Pero ganun pa man, kahit di talaga ipagkakaloob ni Lord ang lovelife sakin, okay lang kasi kahit once in my life, naramdaman ko padin magmahal at mahalin ng babaeng minamahal ko.
Pero nagpapasalamat na din ako kung naka-destined ako kay Soojin. Kasi pakiramdam ko, siya na yung babae para sakin hanggang sa dulo ng walang hanggan. :)
Pero, hindi ko dapat ipagkait sakanya yung totoong storya ng buhay niya, si Sehun naman talaga ang mahal niya, hindi ako. Pero salamat nadin kasi kahit sa sandaling panahon, pinahiram siya ni Lord sakin.
"Soojin. That's your name." Sabi ko sakanya.
"I know." Sabi niya.
Huh? Alam niyang Soojin pangalan niya? How could she know her name pero kahit ni isang ala-ala samin di niya maalala. "H-how-"
"That's the only memory that's left in my brain. The others? Blurred." Yan ang sabi niya. Blurred? Siguro may naalala siya pero nalilito pa siya kung sino, pano at ano. Alam kong maraming tanong sa utak niya pero syempre, mahirap pa sa kalagayan niya ngayon para alalahanin ang lahat.
"Soojin lang ang natatangin pangalan at ala-ala na nasa isipan ko ngayon." Dagdag pa niya.
"To be clear, this is the second time na nagka-amnesia ka na." Sabi ko sakanya at ang reaksyon niya? Sobrang gulat.
"Second time?" Tanong niya.
Tumango lang ako at napangiti, "well yung first time na nagka-amnesia ka, we kind of, uhm, messed up." Sabi ko sakanya.
"Messed up? Why?" Tanong niya sakin.
"Kasi yung best ever friend mo na si Suho, binago ang lahat sayo, pinangalanan kang Sooyoung at hindi sinabi sayo ang past life mo." Sabi ko sakanya.
I looked at her and seem so puzzled. "Why did he do that? At tinawag ko pa siyang best friend?" Sabi niya sakin. Pero ako? Natawa lang. Kasi kahit ako, hindi ko alam kung bakit.
"He must be so stupid." Sinabi niya yun sakin at tumawa lang siya sakin.
Ang ganda niya.
Hindi ko maalis yang thought na yan sa isip ko. Kasi totoo naman eh. And I hate myself for thinking about that thought cause it makes me fall for her harder.
"So?" Sabi niya.
"We have a group called EXO, bestfriend mo kaming lahat sa past life mo and I don't know why Suho hid your identity from us, but sooner naman, we found out." Sabi ko sakanya.
BINABASA MO ANG
Inlove with a Wolf?! (EXO FANFIC)
FanficNainlove ka na ba? Sa tamang oras pero sa maling tao? Kahit na alam mong hindi siya para sayo, ano ang gagawin mo? Ipaglalaban mo ba siya, kahit may malaman ka ding kakaiba sakanya? Ipaglalaban mo ba siya hanggang dulo?