Hope [✔]

Chapter 4

//Chapter 4//

Song: She Bad - Cardi B

Hope's pov

Όλα είχαν κανονιστεί όπως ήλπιζα. Επειδή η Sophie είχε δουλειές και έπρεπε να μείνει πίσω θα πήγαινα εγώ με τον Chad στην Καλιφόρνια για να τακτοποιηθώ εγώ μιας και όπως της είχα πει, έπρεπε να αφήσω το διαμέρισμα που είχα σε μερικές μέρες, και εκείνη θα ερχόταν μια εβδομάδα μετά.

Ευτυχώς δηλαδή γιατί δεν υπάρχει κανένα διαμέρισμα που να μένω εκτός από αυτό του Chad. Και αν έβλεπε ότι τα πράγματά μου ήταν ήδη εκεί τότε θα είχαμε μεγάλο πρόβλημα.

Θα έχω και χρόνο να μιλήσω με τον Chad, μπορεί να κάνουμε και κανά γρήγορο, ποιος ξέρει. Αυτός ο άνθρωπος δεν σταμάτησε ποτέ να με εκπλήσσει, γιατί να το κάνει τώρα; Πραγματικά θέλω να δω τι θα μου πει για όλα αυτά. Ποια θα είναι η εξήγηση του.

"Εσύ δεν μου είπες πως κατέληξες με τον Chad. Γιατί δεν μου το είπες όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο;" ρωτάω τη Sophie και καλά ανυπόμονη να μάθω όλη την ιστορία. Μιλάμε εδώ και αρκετή ώρα για διάφορα θέματα. Αποφασίσαμε να κάτσουμε σπίτι της Sophie για να είμαστε και πιο άνετα, αντί να πάμε στο καφέ που είχαμε συμφωνήσει.

"Είναι μεγάλη ιστορία." λέει γελώντας και φαίνεται σαν να σκέφτεται όλα όσα έζησαν οι διό τους.

"Είμαι όλη αυτιά" της λέω και προσπαθώ να μην ξεσπάσω σε νευρικό γέλιο ενώ δαγκώνω ένα μπισκότο.

"Αφού τελείωσε το λύκειο και αφού χωριστήκαμε εμείς πήγα στο πανεπιστήμιο. Ε και έτυχε να έχει πάει στο ίδιο και ο Chad. Συναντηθήκαμε εκεί και παρόλο που στην αρχή νόμιζα ότι είναι ο ίδιος κάφρος Chad που ήταν πάντα, ξέρεις, τελικά γνώρισα ένας άλλο άνθρωπο εκεί. Έναν ώριμο, σοβαρό και αφοσιωμένο άντρα. Ήταν τόσο τρομακτικό που στην αρχή, νόμιζα ότι ήταν κάποιος άλλος, δεν το πίστευα. Ε το ένα έφερε το άλλο, γνωριστήκαμε καλύτερα και ενώ τόσα χρόνια εσύ ήσουν εκείνη που τρελαινόταν για εκείνον τώρα είμαι εγώ. Θυμάσαι τότε που σου άρεσε. Πω τι εποχές και αυτές." γελάει και προσπαθώ να γελάσω και εγώ χωρίς να φανεί πως είναι το πιο ψεύτικο γέλιο που έχω κάνει στη ζωή μου. Σίγουρα ο Chad πάντως δεν άλλαξε ποτέ. Ο ίδιος κάφρος είναι, ήταν και θα συνεχίσει να είναι. Αλλά που να το ξέρεις εσύ. Ούτε και εγώ το ήξερα. Και εγώ στην ίδια παγίδα έπεσα από ότι φαίνεται. Αλλά δεν θα τη γλιτώσει τόσο εύκολα. Όχι από την Hope White.

"Πως να μην θυμάμαι, μου άρεσε σε όλο το λύκειο" λέω και για μια ακόμη φορά σκέφτομαι πως έχουν τα πράγματα τώρα. Νιώθω άσχημα για την Sophie. Φαίνεται να της αρέσει όντως πολύ ο άντρας της. Τι να τον κάνεις όμως όταν αυτός πάει και ξενοκοιμάται με κοπέλες του δρόμου ενώ έχει μια γυναίκα και ένα παιδί στο σπίτι του. Δεν έχει τίποτα νόημα τότε, όλα είναι ένα ψέμα και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα μέχρι να μας χτυπήσει η πραγματικότητα στη μούρη και να καταλάβουμε ότι όλα είναι ένα θέατρο, μια καλά στημένη παράσταση. Αυτή η στιγμή θα αργήσει να έρθει για την Sophie. Θα είμαι εγώ υπεύθυνη για την άφιξή της. Θα είμαι εκεί, μαζί της και μαζί του. Έτσι ώστε να δω την ταπείνωση στο πρόσωπό του, την ίδια ταπείνωση που ένιωσα εγώ όταν τον είδα στον σταθμό του τρένου, και ακόμα χειρότερη. Θέλω να δω τη λύπη του, τη ντροπή στα μάτια του, θέλω να τον δω να καταρρέει όπως κατέρρεα εγώ εκείνη τη μέρα. Θέλω να διαλυθεί.