Hope [✔]

Chapter 6

//Chapter 6//

Song: Drip - Cardi B

Hope's pov

«Εσύ τι ήθελες από εμένα όταν μου είπες ότι με αγαπάς;»

Φαίνεται να ξαφνιάζεται από την απάντησή μου και η σκληρή έκφραση του μαλακώνει."

"Το φαντάστηκα." λέω όταν βλέπω πως δεν απαντάει.

"Αλήθεια γιατί το έκανες όλο αυτό, είμαι πολύ περίεργη να μάθω. Ήμουν τόσο εύκολη και χαζή έτσι ώστε να με κάνεις να πιστέψω ότι με αγαπάς, ότι νοιάζεσαι για εμένα;" ρωτάω πλησιάζοντάς τον κι άλλο.

"Γιατί δεν μιλάς; Δεν δαγκώνω" λέω με γλυκιά φωνούλα και του σηκώνω το πηγούνι έτσι ώστε να με κοιτάει. Ήθελα τα πράσινα μάτια του να με καίνε.

"Όταν σε είδα στο σταθμό με τη Sophie νόμιζα ότι θα έχεις κάποια δικαιολογία για όλα αυτά. Νόμιζες ότι ποτέ δεν θα το μάθαινα; Θα μετακομίζατε όλοι ούτως ή άλλως εδώ, τι θα έκανες; Θα με έδιωχνες χωρίς να σε νοιάζει έτσι δεν είναι; Θες να είσαι μαζί τους σωστά;" ρωτάω κοιτώντας τον σοβαρή, κανένας πόνος ή πικρία στη φωνή μου. Από αυτή την απάντησή του θα κρινόταν και η στάση μου απέναντί του. Αν και ήξερα ήδη την απάντηση. Και επιβεβαιώθηκα όταν άκουσα τα λόγια που βγήκαν από τα σαρκώδη χείλη του.

"Οι συνθήκες άλλαξαν." ήταν τα λόγια που ξεστόμισε αφού το βλέμμα του κοίταξε με μεγάλη προσήλωση το πάτωμα.

"Οι συνθήκες ήταν πάντα οι ίδιες. Αφού ούτως ή άλλως θα μετακομίζατε." απαντώ γρήγορα. Δεν θα με κοροϊδέψει πάλι εμένα.

"Δεν έχει σημασία πια. Θέλω να είμαι με την οικογένεια μου." λέει και η καρδιά μου ραγίζει παραπάνω με αποτέλεσμα τα επίπεδα οργής μου να ανεβαίνουν δραστικά.

"Και γιατί αυτό δεν το σκέφτηκες αυτό όταν κοιμήθηκες μαζί μου; Δεν ήταν μόνο σεξ, αυτό που κάναμε ήταν έρωτας και το ξέρεις." επιτίθεμαι.

"Δεν ήμουν στα καλύτερα μου με τη Sophie τότε, ήθελα έναν αντιπερισπασμό. Επίσης νομίζω δεν έχεις κάνει ποτέ έρωτα στη ζωή σου για να ξέρεις πως είναι. Συγγνώμη που σου χαλάω το όνειρο." λέει και πριν καλά καλά το καταλάβω και εγώ και εκείνος ένα δυνατό χαστούκι προσγειώνεται στο μάγουλό του. Ένα χαστούκι που ήθελα τόσο πολύ να του δώσω από την πρώτη στιγμή που τον είδα στην αποβάθρα. Κρατήθηκα όμως γιατί υπήρχε ακόμη η ελπίδα μέσα μου, και η περίπτωση να τον συγχωρέσω. Κάτι το οποίο τελικά δεν θα κάνω. Γιατί; Γιατί πλέον τα λόγια του θα στοιχειώνουν κάθε σκέψη μου, κάθε όνειρό μου.