Hope [✔]

Chapter 35

//Chapter 35//

Song: Selfish - Cardi B

Hope's pov

Η σειρά μας για να ανέβουμε στο τραμπολίνο δεν αργεί να έρθω και εγώ δεν μπορώ να μην κρύψω τον ενθουσιασμό μου. Ο Chad δίπλα μου φαίνεται λίγο νευρικός αλλά η νευρικότητα του κρύβει μια χαρά που εντοπίζει κάποιος που ξέρει τον Chad.

Όταν βγάζουμε τα παπούτσια μας και ανεβαίνουμε στο τεράστια και πολλά τραμπολίνα πηγαίνω στο πρώτο που βρίσκεται μπροστά μου και αρχίζω να χοροπηδάω. Ο Chad αντιθέτως πάει κατευθείαν στο πιο μακρινό. Δεν μου κάνει νόημα να πάω προς τα εκεί. Γι αυτό και μένω στην μεριά που ήμουν αρχικά.

Τι έγινε ξαφνικά και έγινε απόμακρος;  Φαινόταν ενθουσιασμένος στην αρχή και τώρα... τώρα είναι σαν να παριστάνει ότι δεν με ξέρει. Συνεχίζω να χοροπηδάω ενώ τον κοιτάω επίμονα για να δω τι θα κάνει. Ελπίζω να μην είχε σκοπό να κάνουμε αυτή τη βόλτα για να κάνει τα πράγματα ανάμεσα μας ακόμα πιο περίπλοκα. Δεν θα το άντεχα. Θέλω να διορθώσουμε την κατάσταση.

Τον βλέπω που χοροπηδάει και πραγματικά φαίνεται ότι του αρέσει. Όμως αν κάποιος τον έβλεπε από μακριά θα νόμιζε ότι έχει έρθει μόνος του εδώ. Οι τούφες των μαλλιών του χτυπάνε το πρόσωπο του σε κάθε αναπήδηση, και η μπλούζα του σηκώνεται ελαφρώς αναδεικνύοντας το γυμνασμένο σώμα του.

Δευτερόλεπτα μετά το βλέμμα του συναντάει το δικό μου και νιώθω σαν να πέρασαν αιώνες από τότε που με κοίταξε τελευταία φορά. Δεν αντέχω άλλο. Αρχίζω να χοροπηδάω πηγαίνοντας όλο και πιο κοντά του μέχρι που έχουμε ένα περίπου μέτρο απόσταση.

"Γεια." Του λέω κάπως ξέπνοη.

"Γεια." Λέει ενώ το βλέμμα του τώρα δεν αφήνει το δικό μου. Τι γίνεται;

"Chad." Λέει και απλώνει το χέρι του.

"Τι κάνεις ;" ρωτάω μπερδεμένη.

"Μου αρέσουν πολύ τα τραμπολίνα πως και δεν σε έχω πετύχει ποτέ εδώ;" ρωτάει και πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί κάνει σαν να με βλέπει για πρώτη φο-. Ξέρω τι κάνει. Κατευθείαν μπαίνω στο παιχνίδι του απλώνοντας το χέρι μου και κάνοντας χειραψία με το δικό του. Πλέον δεν χοροπηδάμε τόσο πολύ.

"Hope. Και εμένα μ'αρέσουν τα τραμπολίνα, πρώτη φορά έρχομαι σε αυτό το πάρκο όμως." Λέω την αλήθεια.

"Μένεις εδώ κοντά;" ρωτάει αφού το χέρι του αφήσει το δικό μου. Ένα αχνό χαμόγελο είναι χαραγμένο στα χείλη του και δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω κι εγώ.