♣♣♣
"Kendini yormuyorsun değil mi?"
"Yorulmadım."
"Yemeğini yedin mi?"
"Yedim Serhat."
"Peki meyve. Bak bu aylarda meyve önemliymiş? Ha birde süt..."
"Yeter ama istersen kaç defa tuvalete gittiğimin de hesabını vereyim istersen!"
"Bebeğim hesap sormuyorum. Sadece merak ediyorum." Serhat benim sinirli halinin aksine ılımlı konuşuyordu.
"Hiç de öyle gelmedi ama..."
"Son zamanlarda fazla gerildin. Normal davranışlarımı bile yanlış anlıyorsun. Ama hamilelikte buda normalmiş doktorun dediğine göre." Doktora ilk olarak iki gün önce gidip, ufaklığımızın iki ayı bitirmiş ve gelişiminin normal seyrinde ilerlediğini öğrenmeştik.
İlk kontrolüm olduğu için Serhat ile beraber gitsek de Ercüment bir sonraki randevumuza beraber gitme konusunda kesin talimat vermişti.
Bebeğimizin ultrason görüntüsünü ve kalp atışını dinlerken Serhat'ın suratında oluşan gülümseyişini ise hayatım boyunca unutanayacaktım.
Elimi tuttuğunda heyecandan öylesine titriyordu ki terli elleri biran için parmaklarımı acıtacak kadar sıkmaya bile başlamıştı
Yinede bu üstüme fazla düşen halleri sinir bozucuydu. Neticede benim ilk hamileliğim değildi. Gerçi ilk kez hamilelik yaşıyormuş gibi heyecanlıydım. Sonuçta önceki hamileliğimi tam anlamıyla hatırlamıyordum bile!
"Sen konuştukça daha çok sinirleniyorum Serhat bilgin olsun!"
"Sakin ol bebeğim... Nasıl gidiyor gelinlik seçimi?" Konuyu iyi değiştirmişti. Ah neredeyse unutuyordum. İki gün sonra kalp cerrahı Mete ile Canan evleniyordu ve gelinliği hazır değildi!
Sabahtan beri uğraşıyor olmamıza rağmen hala Canan'ın zevkine uygun bir gelinlik bulamamıştık.
"Henüz bulamadık. Yinede umudumu yitirmedim."
Espriyle konuşurken bir yandanda gelinliklere hoşnutsuz bakışlar atan Canan'a göz gezdirdim. Ercü ise dibime sokulmuş konuşmalarımızı dinliyordu!
"Peki senin beğendiğin bi gelinlik oldumu?" Son bir haftadır olduğu gibi konu sürekli evlilikteydi!
"Hayır. Hiçbirini beğenmedim." dedikten sonra aklıma son anda geleni söyleyiverdim.
"Ah! Neredeyse unutuyordum. Bu gece kızlar arasında kına gecesi olacak beni bekleme." Tamda tahmin ettiğiniz gibi, Serhat'ın boğucu ısrarları karşısında çaresiz kalıp eşyalarımın bir kısmını alarak onun dairesine taşındım. Tabiki her gece onda kalmıyordum.
"Neden daha önce haberim olmadı benim?"
"Ercüment organize etmiş. Bizede sürpriz oldu yani."
Canan kına gecesi olmayacak dediği halde Ercüment bu sabah çoktan hazırlıkların tamamlandığını söyleyip emrivaki yapmış, kimseye de itiraz şansı bırakmamıştı.
Sanki kendi kınası olacakmış gibi heyecanlıydı.
"Nerede olacak?"
"Barda..." Homurdanıp tekrar konuşacağı sırada,
"Hesapmı soracaksın yine?" Sesimi vurgulayarak konuştuğum da sinirli olduğumu anlamış olacak ki,
"Hayır!" diyerek konuyu kapattı.
"Bende öyle düşünmüştüm." dedim geri adım atmayıp.
"Sensiz uyumak istemiyorum. Geçte olsa eve gel." Sesindeki emir kendini belli ediyordu.
"Peki, tamam." Deyip telefonu suratına kapatmam kabalık olmuştu ama şuan gerçekten acelemiz vardı.
"Öküzsün bebeğim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Duygular
De Todoİlay!... Aile baskısıyla yapmış olduğu evliliği 5 yaşındaki oğlundan ayrı kalmamak için sürdürmekten vazgeçtiği gün çaresizliğin ne olduğunu bir kez daha anlamıştır. Sonuç ise kendini bir uçurum kenarında bulur.... 'Atlamaya cesaretin yoksa uçuru...
