SİYAH HANÇER ( Tamamlandı)

🔥22.BÖLÜM🔥

-Özledim. Söyleyeceklerim bu kadar,kısa ve derin...

-Cemal Süreya

Bölüm Şarkısı:Murat Boz-Aşk Bu

                 Keyifli Okumalar 💜

Her şerrin altında bir hayır var derler ya , gerçekten öyle...

Yüzlerce şehit verildi bir buçuk yılda, yürekler yandı... Anaların gözü yaşlı kaldı,ama hepsi tek bir şeye inandı;

Evlatları boşa şehit olmamıştı. Hepsi vatanını, ülkesini korumak için canını vermişti. Gurur duyuyorlardı,şehit anne ve babası olmaktan. Göğüslerini gere gere ben şehit anasıyım,ben şehit babasıyım diyorlardı.

Ne büyük bir gurur,şehit anası , babası olmak... Ha sakın şehitlik mertebesini de küçümsemeyin. Öyle herkese şehit olmak nasip olmaz. Onlar en güzel mertebede bizleri izliyorlar.

Şer gibi görünenin altından da çıkmıştı işte bir hayır...

" Bomba atışları durdu. Bize gelecek bombaların hepsi onların üstlerine gidiyor. Müdahale edemiyorlar..."

Yetkililerin bulunduğu üstte büyük bir heyecan vardı...Uzun zaman ardından belkide ilk defa gülmüşlerdi. Onlara gelecek bombalar, kendilerini hedef alıyordu...

Ard arda çalan telefonlardan gelen haberler ise tam bayram havası vermişti askeri üste..

Sadece sınırında değil, bütün doğu illerinde ki terörist yuvalarına bomba yağıyordu... Evet, bildiğiniz yağıyordu.

Aradan geçen 3 saat boyunca telefonlar susmamış ard arda gerçekleşen saldırılar haber verilmişti. Şimdi ise herkes toplantı masasında oturmuş ,durum kritiği yapıyordu...Kimse ne olduğunu bilmiyordu. İstihbarat görevlileri araştırıyor ama bir bilgi bulamıyorlardı. İş dahada karmaşık bir hal alırken herkesin aklında tek bir soru vardı;

Bunları yapan kim?

Aslında cevabı çok basitti ama kimsenin aklına gelmiyordu.

Umut.

Her zaman içinizde bir umut olmalı. Sadece umutta değil inançda gerekli. İnsan birşeylerden umudunu yitirmemeli...

En önemlisi de hiçbir zaman umudunu kesmemeli...

Saatlerdir süren toplantı bir işe yaramamış bir sonuca ulaşılamamıştı...Daha sonra ise herkesin kararıyla bekleme kararı alınmış ve toplantı bitirilmişti...

††††††††††††††††††††††††

Genç kız oturduğu yerden dağları seyrediyordu. Koskoca 1.5 yıl geçmişti. Bazen kendini onlardan biri gibi bile hissediyordu ama daha sonra bu hislerini silip kendine gerçekleri hatırlatıyordu.

Şimdi ise o dağlar yerle bir olmuştu.

Belki başkası için zordu ancak onun için hiçte zor değildi. Hatta çocuk oyuncağıydı. Büyük bir zevkle yakıp, yıkmıştı. Büyük bir hevesle onları öldürmüştü. Acımadan...