Chapter 11

22 7 0
                                    

GBH11

I watched as one hand struck at 10 am before getting up.

It's weekend today, that's why I woke up late, and I didn't care about it. Kumbaga sa trabaho, pahinga naming mga estudyante ngayon. Day-off, stress free. And since I'm graduating, they have gradually tormented us in class. Ang dami nilang gusto, may ganito-ganiyan, etc. I feel like our brain is getting drenched. Lalo na sa research. Pinuputakte ako sa hirap!

Nahiya pa silang sabihin. Tss!

I went out of my room to go down but  when I saw mum's door. I passed through her room before I came down. I'll just see if she's here today. I know how busy she is at work, so when mommy lets him off her boss, swertihan na lang talaga. Like duh. I just want to know, As a loving daughter, you know I miss her. A lot.

Nakangiti kong isinara ang pintuan ng kwarto nya ng makita kong nasa bedside table nya ang bag na lagi nyang dala sa trabaho nya.

Nandito siya.

Ang huling usap pa kase namin ni mommy, nung araw na din na hindi uuwi si daddy dito sa bahay. And it's 3days from now. I just realize it this morning that, am I not worth missing? Kami ni mommy?

Like daddy, Imissyou too.

Tahimik kong binabaybay ang hagdan hanggang sa makababa. Hindi ko sya nakita sa living room, but I know she's in her usual spot. Magkaiba ang favorite sa usual spot. So, It's either in the garden or in our kitchen.

Habang mas lumalapit ako may naririnig akong nag uusap kaya mas pinadali ko pa yung lakad ko para malaman kung sino 'yun. Boses lalaki. I have an idea, pero parang nakakatamad umasa.

"When will we go out?" Dinig kong sabi ni daddy.

Daddy first saw me when I came to them. While mommy busy washing the dishes. "Gabby, anak."

My heart softened when I heard him again call my name not as Gabriella or Gab, but Gabby. Gusto kong ipangalandakan na si Daddy lang ang bukod tanging tumatawag sakin ng ganon buong buhay ko. He said, he seems to be calling me princess when gabby calls him. So I prefer Gabby all my life.

Pakiramdam ko kase kapag tinatawag akong Gabby, feeling ko bawal akong mabasag na parang pigurin.

Alanganin akong nginitian ni daddy nang sakanya agad bumungad ang paningin ko, siguro akala nya galit ako. Well, a little bit but I'm fine. As long as mommy's happy, I'm happy too. I smiled back.

Dahan dahan akong lumapit sa kinauupuan nya para halikan sya sa pisngi. "Dad." He hugged me tight. It's like he miss me so much.

Pagkatapos ng mahaba haba nyang yakap, pumunta naman ako sa gawi ni mommy para sya ang batiin. "Mom, goodmorning."

Kitang kita ko sa mga mata ni mommy kung gaano sya kasaya ngayon. See? I'm really okay with it. No wonder why she's here today at home. Napangiti na din ako.

"Tanghali na Gabriella." Tinignan nya ko na parang nanunukso.

Umupo ako sa tapat ni daddy bago ko sumagot. "I know mom."

Naglalagay ako ng pagkain ko sa plato ng agawin sakin ni daddy ang service spoon para sya ang gumawa ng pagbibigay sakin ng ulam. "Let me. I miss this, anak."

Tumango ako tsaka ko sya hinayaan sa ginagawa. "How are you? I've not seen you for three days." Tinignan nya ko sa mga mata ng may magandang ngiti sa labi.

Ngayon ko na lang ulit natitigan si daddy sa malapitan. Napansin ko na parang mas pumapayat sya habang lumilipas ang mga araw. Like what he said awhile ago, we just had not met three days but why it seems like he's getting worse? Kailan lang naman yung huli naming kita.

It Was Always YouTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon