It Was Always You

Chapter 28

GBH28

Buong lakas kong ibinuga ang hanging bumabara sa lalamunan ko kanina pa, hindi ko magawa sa harapan niya dahil natatakot akong gumawa ng kilos. Nakikinita ko ang hiyang nararamdaman ko matapos niyang umamin sakin kanina.

Lumabas siya ng kotse at umikot papunta sa gilid ko, para pagbuksan ako ng pinto. Hinatid niya ko papauwi. Mula nang bumalik ako sa klase, hindi na nanumbalik pa ang normal na pag-iisip ko.

He gently pull the car's door for me to go outside. I'm fvcking breathless.

Nang angatan ko siya ng tingin tahimik niyang pinapanuod ang bawat galaw ng katawan ko. Napahinto ako sa normal na hinga ko at nilibot ang tingin, hindi idinadaan sa mga mata niyang mariing nakatuon sa akin. Napatawa ako ng mapakla, parang nawawala sa sarili.

It bothers me so much now that he's in front of me again. I want to decline his offer earlier to drive me home but I can't find a reason not to. I can't avoid him.

I made a fake smile and put my hands on my nape. Nag iinit ang balat ko sa mga titig niya, ramdam na ramdam ng kaluluwa ko ang epekto ng tingin niya.

"T-Thankyou for driving me home." tahimik lang siyang nakikinig sakin, hindi pinapansin ang pagiging ilang sakaniya. "P-Pasok ka?"

His brows furrowed after he slightly shook his head. "Just go inside."

Tumango ako ng sunod sunod sa gusto niyang mangyari, hindi na ko nag antay pa nang kung anong himalang mangyayari agad ko siyang tinalikuran pagkatapos magpaalam.

Patakbo kong sinuong ang daan papunta sa loob ng bahay, nanghihinang napaupo ako sa sofang biglang kuminang sa paningin ko, hingal akong napasandal sa kinauupuan ko. I'm running out of breath, damn it.

"Ba't parang pagod na pagod ka?"

Hindi ko inabala ang sarili para tignan pa ang nagsalita na 'yon. It's my mom and I felt like she was sitting on the couch next to me. I forced myself to calm my breathing before I decided to answer her question. I slightly open my right eye to looked at her where she was sitting.

"A little bit, mom. But I'm okay."

"Sure ka?" nakakunot ang noo niya sakin, sinisigurado kung nagsasabi ako ng totoo. I nodded.

"Yes mom, I promise." ngumiti ako nang hibdi na dinidilat pa ang mata.

Maayos na ang paghinga ko pero hindi ko muna yun binigyan ng pansin at baka may ibang mapansin pa sakin ang mommy.

"Gusto mo ng tubig?" I nodded massively to her offer. I badly need water to swallow the remaining air that clogged my throat.

Nagpaalam si mommy para kumuha ng tubig sa kusina kaya dinilat ko na ang mata ko at nagtatakang kinuha ang cellphone ko na kanina pa nagva-vibrate sa bulsa ng pantalon ko.

Aidan:
I'm home.

Aidan:
Are you busy?

Aidan:
Please, answer my call.

Aidan:
Gabriella!

Kunot noong binasa ko isa isa ang text na galing sakaniya, I also received 4missedcall from him. Napapailing akong di makapaniwala. Ang clingy!

I typed a reply.

Me:
I'm sorry, I was talking to mom so I didn't answer your call. Is there something wrong?

Pinilit kong maging normal sakaniya kahit sa text lang kaya minabuti kong umayos para hindi mailang kahit papano. Ayokong isipin niyang may nagbago sa pakikitungo ko sakaniya matapos niyang umamin, naiilang lang ako at yun ang totoo. Hindi ko kayang humarap sa taong alam kong kahinaan ko tas may lakas ng loob harapin ako matapos ng makabagdamdaming confession.