It Was Always You

Chapter 17

GBH17

NAPAHINTO ako sa pagtakbo nang biglang tumigil ang pagtugtog ng kanta sa cellphone ko, hudyat na may nagtext.

It was too early to wake up so I thought of going back to the usual routine every morning. It has been a long time since I stopped doing my exercise, madalas kase akong hingalin noon pa man it was normal for me but it's just that I'm not used to it because of chest pain, I can't bear with it. Tsaka si daddy ang kasa-kasama ko noon, mula nang tumigil sya don na din nagsimula ang pagtigil ko sa pag eexercise sa umaga.

Nang binuksan ko ang phone para makita ang nagtext, napakunot noo ako ng hindi ko kilala kung sino ang nagpadala sakin ng mensahe. Unknown number.

I rarely reply to texts, unless it's important. Binalewala ko 'yon at hindi na binasa pa.

Tangka ko nang ibabalik sa cellphone pouch ang phone ko na nakakabit sa braso ko nang marinig ko ulit ang pagbeep nito sa earphone ko.

Napailing na 'ko. Don't tell me yung unknown number pa rin 'to?

I open my phone just to see who texted me again. Hindi nga ako nagkakamali.

Binuksan ko yung text.

Unknown:
Hi, goodmorning.

Unknown:
You're early.

Hindi ko alam pero parang pumitik yung dibdib ko sa kaba. Nilibot ko ang paningin ko sa paligid ko, bukod sa mga taong nagjojogging at nagpapahinga lang ang nakikita ko wala naman akong nakikitang may kilala ako dito. Nagtataka tuloy ako kung pinagtitripan lang ba ko nito. I try to text back.

Me:
Who's this?

Naisipan kong lakarin ko na lang ang distansya papunta sa mga benches para magpahinga. Mahaba haba na rin ang naitakbo ko, okay na siguro 'yon. Pagod na'ko.

I also holding my phone when it beep again. I open it.

Unknown:
Aidan."

Kung kanina mabilis ang tibok ng puso ko dahil sa pagod, ngayon mas bumilis pa dahil nadagdagan ang kaba na nararamdaman ko sa natanggap na message. Napakapit ako ng mahigpit sa dibdib ko.

As in si Creed?

I sat on the nearer benches pagkalapit ko agad. May mga nag eexercise din dito, like jumping, sit and ups. Sayang nga at wala kong kasama para sana magawa ko din 'yon.

I manage to mind my own business.

Magrereply na lang ako. I texted him.

Me:
Creed Cadman?

Kinakabahan man sa pag aabang ng reply nya, diko maiwasang isipin kung saan nya nakuha ang number ko. Hindi ko kase maalalang ibinigay ko sakanya 'yon twing magkikita kami. I mean, kapag nagtatagpo ang landas namin.

Binuksan ko kaagad pagkadating ng reply nya.

Aidan:
Yes. Are you alone?

Instead of answering his question. I asked.

Me:
Where did you get my number?

Tinatapik tapik ko ang phone ko habang nakatitig lang na nag aantay ng reply nya. Sobrang kaba yung nararamdaman ko kung bakit ganito, hindi ko alam. Magkatext na nga lang kami pero ganito pa din ang epekto nya sakin.

Mas kumabog pa lalo ang kaba ko when suddenly someone sat beside me.

"Can I?" I look at him.

His half smiling kaya mas inusog ko pa yung sarili ko papalayo ng konti sakanya para hindi nya marinig ang lakas ng tibok ng puso ko. Hindi na n'ya inantay ang pagsagot ko kaya kusa na s'yang umupo.