There's Nothing Holdin' Me Back // Shawn Mendes

18-Tattoo Problem "From Shawn"

Bölümleri yazarken seçtiğiniz bölümlerin genelde hep 'şey' olduğunu farkettim 😂🤦🏻‍♀️ salın beni bir yahuu😂

Ps: hatırlamayan koşsun önce 18. bölümü okusun! 🙂

İyi okumalar.x

❄

"Lucy! Shawn! Hoşgeldiniz! Hayatım geldiler!"

Lucy'nin babası da kapıda belirdiğinde gergince kapıda dikiliyorduk ve Brian şu an suratımın halini görse adım gibi eminim ki resmimi çekip poster yaptırır ve odasına asardı. Yapmadığı değildi sonuçta.

Annesi Lucy'e doğru atılıp sıkıca sarıldığında Lucy de annesine sıkıca sarılıp rahatlamışcasına gözlerini kapatıp açtı.

"Tanrım,bebeğim. Seni o kadar çok özledim ki."

Annesi yanağına öpücükler bırakıp saçlarını düzeltiyordu. Ve ben kendimi burada gereksiz hissediyordum ve huysuz bir çocuk gibi annemin burada olup beni böyle rahatlamasını istiyordum. Annem genelde uzakta olduğundan gergin olduğumda Lucy görevini devralırdı ama malum şu an o da meşguldü.

Babası "Hayatım, biraz bana da bırak istersen." dediğinde güldüler. Ben de tebessüm ettim. Belki de Lucy'nin hep dediği gibi gerçekten bana karşı anlayışlı olacak biriydi.

Babası kollarını Lucy'e sardığında 'bana ne zaman sıra gelecek?' diye düşünmeden edemedim. Hadi ama kadın, bana da sarıl artık! Kokunu soluyayım ne olur, gerginim!

"Meleğim...sen daha da mı güzelleştin? Bunun mümkün olmadığını söylemişlerdi ama."

Lucy "Baba," deyip yüzünü omzuna gömdü.

Babası gülüp saçına küçük bir öpücük bıraktı.

"Çocuklar içeri gelin. Kapının önünde dikiliyoruz."

Lucy bana elini uzattı. Annesi ve babasının arkasından içeri geçtik.

Annesi ve babası ellerimize bakıp güldüğünde Lucy utansa da ben gayet rahattım. Yani deniyordum en azından.

"Anne. Baba. Bu Shawn. Erkek arkadaşım."

"Haberlerde sizi fazlasıyla gördük, tatlım." dedi annesi gülerek.

Lucy dudağını ısırıp koluyla beni dürttü.

Sonunda kendime gelip "Merhaba, efendim." diye mırıldandım.

Bayan Williams bana sarılıp "Hoşgeldin,tatlım." diye cıvıldadığında kollarındaki anne şefkati beni gevşetti ve gülümsedim.

"Hoşbuldum Bayan Williams." dedim biraz daha güçlü bir sesle. Sabahtan beri kedi gibi mırıldanıyordum, Tanrı aşkına ben binlerin karşısında şarkı söylerken böyle gerilmiyordum!

Bay Williams elini uzatıp "Hoşgeldin,evlat."diye ciddice bana baktığında yutkundum. Zorla gülümseyerek elini sıktım.

"Hoşbuldum, Bay Williams."

Salondaki koltuklara oturduğumuzda bavullarımızda gelmişti.

Lucy'le yan yana oturup anne ve babasına bakmaya başladık.

Bacaklarım titriyordu, aynı 5 yıl öncesinde, Vine'a ilk başladığım zamanlarda okulun koridorunda zorla yürüdüğüm zamanki gibi...