Historia ta opowiada o miłości wampira i dziewczyny z domu dziecka. Czy miłość jest im pisana? Odpowiedź na te i inne pytania uzyskacie czytając tą opowieść. Zapraszam do czytania. Oparta na Sadze Zmierzch
Gdy weszliśmy do domu pierwsze co zauważyłam to kobieta bardzo piękna. O delikatnie pulchnej budowie ciała i brązowych włosach które kaskadami opadają jej na plecy. Uśmiecha się do mnie szczerze i mówi: - Witaj w domu skarbie. - Dziędobry - mówię cicho cała się rumieniąc - Chcesz poznać resztę - pyta się mnie cicho Carlayl - Chyba tak - Emmet, Rosalie, Jasper, Alice, Edward zejdzie proszę na dół musicie kogoś poznać - nie minęło 5 minut a że schodów zbiegła niska dziewczyna o kruczoczarnych włosach z opowieści Carlayla poznałam że to Alice. Podbiegła do mnie i mnie przytuliła. - Hej ja jestem Alice a ty? - Izabella ale mów mi Bella. - Więc Bello jak minęła Ci podróż? - Dobrze Alice dziękuję - Alice póść Belle ja też chcę się przywitać z moją małą siostrzyczką - po wyglądzie poznałam że to Emmet. Gdy Alice mnie puściła odrazy w objęcia wziął mnie Emmet - Hej Emmet - powiedziałam na ostatnim wydechu - Alice widzisz Bella wie jak mam na imię nie muszę jej mówić. Będzie mnie lubić najbardziej.- powiedział Emmet pokazując Alice język. - Emmet ja też chcę się przywitać- powiedział piękny baryton dobiegający zza pleców Emmeta. - Jasne- mruknął obrażony Emmet - Ja jestem...- zaczął ale nie dałam mu dokończyć. - Edward wiem jak masz na imię. - No tak Carlayl- powiedział śmiejąc się melodyjnie - Hej - usłyszałam cichy męski głos zza Edwarda - Jesteś Jasper prawda ?- zapytałam machając do niego lekko. - Zgadza się - odpowiedział powtarzając mój gest Zastanawiałam się czy blondynka się ze mną przywita ale tego nie zrobiła. Ja postanowiłam się odezwać. - Witaj Rosalie - ona nie odpowiadziała tylko cicho prychneła. - Bello jestem przekonana że jesteś głodna i zmęczona po podróży- odezwała się Esme - Nie jestem głodna ale zmęczona owszem. - Alice zaprowadzi cię do twojego pokoju dobrze? - oznajmił Carlayl - Dobrze- nie zdążyłam nawet dokończy bo Alice ciągnie mnie za rękę na schody. Opowiadała mi po drodzę gdzie znajduje się czyj pokuj. Gdy weszliśmy na ostatnie piętro powiedziała. - Tu jest pokój Edwarda - pokazała na prawo - a to twój - otworzyła drzwi na lewo. Mym oczą ukazał się piękny pokój:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Z dwoma drzwiami podeszłam do jednych z nich i zobaczyłam piękną garderobę:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Podeszłam do następnych drzwi i ujrzałam moją łazienkę:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Wszystko było piękne. Alice stała kóło mnie próbując się domyślić czy mi się podoba. Ja postanowiłam jej nie katować i żuciłam się jej ma szyję - Alice to jest piękne dziękuję.- powiedziałam powoli rozluźnieniając przytulasa. - Cieszę się że Ci się podoba- powiedziała przytulając się do mnie. Pósciłam ją i zmierzała już w stronę drzwi gdy nagle coś sobie przypomniała. - Po pierwsze idziemy jutro na zakupy a po drugie jakbyś czegoś potrzebowała przyjdź do mnie albo Edwarda wiesz gdzie szukać. To do jutra Bello.- powiedziała i wyszła z pokoju w podskokach ja postanowiłam się umyć. Po skączonej toalecie podeszłam do łóżka i szybko udałam się w objęcia Morfeusza.
Mam nadzieję że wam się podobał. Z góry przepraszam za błędy i zachęcam do zostawiania po sobie śladu w postaci komentarzy i polubień. Do następnego 😘😘😘💜
