Chapter 15--Surrender
I woke up because of my phone ringing. I irritatedly answered it. "ANO BA YUN!?" Hindi ko mapigilan ang pagsigaw, napaka-aga pa tapos nang-iistorbo na agad.
"Don't shout at me, Aeon. I just want to remind you that your shooting for the movie will start later."
"What? Bakit ngayon mo lang sinabi?!" Frustration can be clearly heard to my voice.
"I texted and even called you but you didn't bother to reply, Mr. Huang Don't blame with your fault. Besides, I already informed you about this."
Pumikit ako tsaka huminga ng malalim. I don't want to argue anymore, ang aga aga pa. Gusto ko pang matulog.
"Bahala ka na, matutulog na ko. Ang aga pa."
"Basta siguraduhin mo pa lang na makakarating ka sa set at exactly 7:00 am. Hindi ka na nga pumunta sa launching ng movie niyo at hanggang ngayon ay may issue pa din tungkol dun sa rumored wife mo--" I pressed the red button before he finished his sentence, I don't want to be rude but heck, I am so tired.
Yeah, kumalat na nga sa news ang tungkol sa 'asawa' ko. I'm so exhausted attending interviews. Gusto ko na nga lang sabihing may asawa na talaga ako para matigil sila kakatanong kung paano na si ganito, sa ganyan--Those girls that were linked to me.
Sobrang nakakatamad ang araw na to. Hinagis ko ang phone ko at pinikit ang mata nang mag-ring ang phone ko--ang ringtone na tanging para sa isang tao lang.
Napabalikwas ako ng bangon at agad na kinapa ang phone ko kung saan ko ba binato, sa kaka-kapa ko ay nasanggi ko 'yon kaya nahulog mula sa kama. Napamura na lang ako nang magkalas-kalas ang phone ko sa sobrang lakas ng pagkakatalsik. Bumaba agad ako ng kama para pulutin ang phone ko at mabilis na inayos tsaka binuhay ang phone ko.
Saktong pag-on ay pagtawag muli ni Irene, sinagot ko ang tawag niya. "Ano kailangan mo mahal na prinsesa?"
"Tumigil ka nga, Aeon. Bakit di mo sinasagot ang tawag ko?!"
"Gustong gusto mo na ba marinig ng boses ko ganito ka-aga?"
"Hindi ah! Kapal. Ano kasi.."
"Ano?"
"Uhm.."
"Sabihin mo na kasing gusto mo lang marinig ang boses ko. Hindi kita tutuksuhin promise." I did my best not to laugh when I said that.
"Aish! Nasa labas ako ng unit mo!" She shouted.
I grinned as I stood up and opened the door. "Bakit mo ko pinuntahan?"
And there I saw Irene talking to her phone. "Wag mo na tanungin, basta buksan--" She stopped when she realized that the door was already opened. Binaba niya ang phone niya at mabilis na tinago ang kamay sa likod, she was holding a paper bag. I just don't know what's inside it.
