Listen to the song at the multimedia while reading this chapter, ulitin niyo na lang pag tapos na :D (EXO'S MIRACLES IN DECEMBER)
Chapter 25--Dying
Hindi ko akalaing bibilis ng ganito ang mga pagdaan ng araw sa akin. Sa kakaisip ko kung anong gagawin ko, hindi ko namalayan na sa susunod na linggo na pala ikakasal si Irene. I'm too fully occupied at the things Katrina revealed to me. Masyado pa akong nagiging busy nitong mga nakaraang araw dahil sa premiere night ng movie namin, of course I should be there as a leading role. Ngayong hawak-hawak ko ang invitation ng kasal ni Irene, pakiramdam ko mas lalo akong nanliliit.
I sighed. I should do something. I decided to get my self up from bed and walk to Irene's house. Malapit lang naman sila sa amin, buti na lang talaga at lumipat sila.
There are only few meters away from Irene's house when someone held my arms that made me face that person.
"Aeon, mag-usap tayo." Irene's brother said to me in a serious tone.
"Gusto rin kita maka-usap." Usal ko tsaka kinalas ang pagkakahawak sa akin. Marami akong gusto sabihin sa kanya--yung mga paghahadlang niya sa amin ni Irene. Gusto kong isumbat sa kanya ang mga kasinungalingan niya, kung bakit niya nagawa samin to. Ayun na yun eh, makakausap ko pa sana si Irene, magiging maayos pa ang lahat kung hindi lang niya kami hinarang.
Nandito kami sa baskeball court. Walang mga naglalaro dahil na rin siguro may mga pasok ang tao at maaga-aga pa. "Ano? Kakausapin mo ba ko para layuan ko ulit si Irene?" I asked him with my flaming eyes.
He sighed. "I'll go straight on you, yes."
I laughed bitterly. "Bakit pa? Bakit hindi ka na lang ulit magsinungaling sa kapatid mo? Sa amin. Nasimulan mo naman na, bakit hindi mo pa ituloy?"
Nagitla siya sa sinabi ko at natahimik sandali. "Nagawa ko lang naman yun kasi nasasaktan na yung kapatid ko sa'yo, para din naman yun sa ikabubuti niyo eh. Both of you were too young back then, tignan mo ang sarili mo ngayon. Kung hindi kayo nagkahiwalay ni Irene hindi ka ganyan kakilala. Can't you see? Its good for the two of you to have part ways."
"Fck, don't you even say that its good for the both of us. Sa tingin mo hindi mo nasaktan ang kapatid mo sa ginawa mo?" Hindi ko na nakotrol ang sarili ko sa sa galit. Imbis na humingi siya ng tawad, pinagpipilitan niya pa. "Bakit ba ayaw mo sakin para sa kapatid mo?"
"Because you're a womanizer. Yes, babaero din ako kaya nga alam ko kung sino ang mga katulad ko. Kaya kahit anong gawin mong pagpapabango sa amin, alam kong darating ang araw na sasaktan mo lang ang kapatid ko. Lalabas din ang kulay mo."
"Hindi ka man lang ba hihingi ng tawad samin? Sa kasinungalingan mo?" I hissed.
"Okay, sorry. Pero hindi ako nagsisisi sa mga ginawa at sinabi ko. Lalo na ngayong ikakasal na si Irene sa lalaking alam kong hindi siya saktan, hindi tulad mo. Bakit hindi mo na lang asikasuhin ang mag-ina mo? You're just prooving me that your not deserving for Irene." He didn't show any emotion but by the tone of his voice, nangaasar siya. He was provoking me.
