One Last Time

//13//Καίγεσαι//

Τα βελούδινα χείλη του, μετακινούνται ενάντια στα παγωμένα δικά μου αργά, εμποδίζοντας την φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου μου και παρασύροντας με στο φιλί. Το ρίγος, που διαπερνά την σπονδυλική μου στήλη μεταφέρεται στο υπόλοιπο σώμα μου και επιστρέφει, μονάχα για να με αφήσει παράλυτη και να επαναλάβει την ίδια διαδρομή.

Τα χέρια μου αιωρούνται, χωρίς να βρίσκουν την δύναμη να μεταφερθούν πάνω στο σώμα του, ώσπου τα δικά χέρια του με τραβάνε από την μέση και με φέρνουν πάνω του. Με τα κορμιά μας κολλημένα, ανεβάζω τα χέρια μου αργά στο ύψος του προσώπου του, μπλέκοντας τα δάχτυλα μου στα πυκνά μαλλιά του. Το στομάχι μου σφίγγεται στην αίσθηση των χειλιών του, το άγγιγμα του στο κορμί μου...

Τα χείλη μου δέχονται πίεση από τα δικά του και ανοίγουν αυθόρμητα, καθώς η καυτή γλώσσα του γλιστράει στο στόμα μου, λιώνοντας τον πάγο από μέσα μου. Η καρδιά μου χάνει του χτύπους της ξανά, ενώ η γλώσσα μου μπλέκεται με την δική του στον πιο αισθησιακό χορό, με τα πιο πρωτόγνωρα συναισθήματα να παίζουν μουσική.

Το μυαλό μου έχει σταματήσει να λειτουργεί και η καρδιά πλέον ελέγχει το κορμί μου, αποτρέποντας μου να θεωρήσω λάθος την κατάσταση αυτή. Ναι, είναι λάθος, όμως η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά κάτω από το στήθος μου, που δεν έχει τίποτα σημασία.

Δεν θέλω να σταματήσει.

Θέλω τα χείλη του ενάντια στα δικά μου. Τα χέρια του τυλιγμένα γύρω από την μέση μου, να με σφίγγουν όταν τα δάχτυλα μου τραβάνε τις μπούκλες των μαλλιών του. Το σώμα του ζεσταίνει το δικό μου και τον πάγο της ψυχής μου να λιώνει πάνω στην δική του. Τον χορό των συναισθημάτων μέσα στα ενωμένα χείλη μας, που ακόμα κι αν ανήκουν σε δυο άτομα διαφορετικά, κουμπώνουν σαν να είναι κατασκευασμένα με τον ίδιο τρόπο.

Κατασκευασμένα εξ αρχής για να ενώνονται μαζί.

Έχοντας απενεργοποιήσει τις σκέψεις μου, ένα ένστικτο καταφέρνει να οδηγήσει τα χέρια μου στο πρόσωπο του, με τα δάχτυλα μου να απλώνονται σε ολόκληρη την έκταση του, αγγίζοντας ελάχιστα τα ενωμένα χείλη μας. Τον τραβάω ελαφρά προς το μέρος μου, πιέζοντας περισσότερο το σώμα μου στο δικό του, ελπίζοντας ο χρόνος να παγώσει σε αυτή τη στιγμή, όπου αυτός βρίσκεται τόσο κοντά μου και η καρδιά μου βυθίζεται στα συναισθήματα που πλημμυρίζουν τα ενωμένα κορμιά μας.

Αισθάνομαι το ζεστό του άγγιγμα να ανεβαίνει και ανατριχιάζω το πέρασμα του, ως το πρόσωπο μου, όπου οι παλάμες του καλύπτουν τα μάγουλα μου και τα δάχτυλα του διώχνουν την υγρασία από τα μάτια μου. Τα δάκρυα εξατμίζονται, όπως και κάθε ίχνος πάγου στο κορμί μου, όταν τα χέρια του διασχίζουν την ευαίσθητη επιδερμίδα μου. Ολόκληρο το σώμα μου αναριγεί στην γεύση των χειλιών του και ένα τρέμουλο με καταβάλει, που γνωρίζω πως οφείλεται μονάχα σε εκείνον.