One Last Time

//26//Τίποτα καλύτερο//

"Δεν σου το είπα πριν, γιατί ήταν μπροστά η Δάφνη, αλλά..." Η φωνή του σβήνει, καθώς τα χέρια του τραβάνε τα δικά μου και με ακινητοποιούν, τραβώντας με με δύναμη πάνω στον κορμό του.

Η αναπνοή μου παγιδεύεται στον λαιμό μου. Η απόσταση ανάμεσα στα πρόσωπα μας μηδαμινή και τα μάτια του γεμάτα φλόγες, καθρεφτίζουν την λάμψη τους μέσα στα δικά μου. Μεταφέρει τα χέρια μου στο στέρνο του και απελευθερώνει την λαβή του, οδηγώντας τα δάχτυλα του στην μέση μου.

Αλλεπάλληλα κύματα ηλεκτρισμού αναστατώνουν το κορμί μου. Το άγγιγμα του φλογερό πάνω από το μεταξωτό ύφασμα του φορέματος μου. Το πρόσωπο του σε απόσταση αναπνοής από το δικό του, τα μάτια του να με κοιτάζουν βαθιά κάτω από το φως του φανοστάστη. Τα χείλη του να απομακρύνουν την αναπνοή του από το πρόσωπο μου, ώστε να χαϊδέψουν την επιδερμίδα του αυτιού μου.

"Είσαι εκθαμπωτική." Ο ψίθυρος του καίει τα κύτταρα του δέρματος μου, καθώς τα χείλη του αγγίζουν αμυδρά τον λοβό του αυτιού μου, κατεβαίνοντας σταθερά στο ύψος του σαγονιού μου, φιλώντας απαλά το πηγούνι μου, ώσπου τα βελούδινα χείλη του στέκονται ακριβώς μπροστά από τα μισάνοιχτα δικά μου.

Οι ανάσες μου κοφτές, επηρεασμένες από την επιρροή του στον οργανισμό μου, καταλήγουν πάνω στα χείλη του, καθώς η καρδιά μου χτυπά δυνατά κάτω από το στήθος μου, γνωρίζοντας πως για εκείνον είμαι εκθαμπωτική. Είμαι εκθαμπωτική για εκείνον, που η καρδιά μου λαχταρά και μόνο η σκέψη του κάνει τους παλμούς μου τόσο δυνατούς, ώστε αρχίζω να ανησυχώ πως η καρδιά μου θα πηδήξει έξω από το σώμα μου και θα αρχίσει να πανηγυρίζει ζητοκραυγάζοντας φωναχτά.

Τα βλέφαρα του, ελαφρώς κλειστά, αφήνουν ελάχιστο περιθώριο στα μάτια του να περιπλανιούνται στα χείλη μου. Σαν μαγεμένος, εστιάζειντην προσοχή του στην επιφάνεια τους, φαντάζοντας σκεπτικός. Πολύ πιθανόν οργανώνοντας το πλάνο στο μυαλό του, ώστε να αποφασίσει με ποιον τρόπο τα χείλη του θα αγγίξουν τα δικά μου.

Με μοναδικό του σκοπό να με κατακτήσει.
Να με κάνει δική του...

Να γεννήσει εκατοντάδες πεταλούδες στο βάθος του στομαχιού μου, μονάχα με ένα βλέμμα του. Μία οπτική μας επαφή. Μία αδιάσπαστη δύναμη που με βυθίζει στο καστανό χρώμα των ματιών του. Ένα πάθος, ένα συναίσθημα, που καταβάλει κάθε εκατοστό του εαυτού μου. Το συναίσθημα το οποίο μοιάζει να ελέγχει πλέον την κάθε μου κίνηση.