One Last Time

//25//Έχω ραντεβού!//

{Three days before}
Οι χρυσαφένιες ακτίνες του ήλιου χαϊδεύουν τα κλειστά μου βλέφαρα και εισβάλουν στα γλυκά όνειρα μου, ξυπνώντας με αρμονικά. Ανοίγω τα μάτια και στην προσπάθεια μου να αποφύγω το φως του ηλίου, στρέφω το κεφάλι μου δεξιά, εκεί όπου τα μάτια μου συναντούν ένα ζευγάρι χέρια, τα οποία είναι δεμένα γύρω από την μέση μου.

Ένα χαμόγελο γεννιέται στα χείλη μου, και αισθάνομαι την ασφάλεια του αγγίγματος του να με ζεσταίνει, καθώς σηκώνω το κεφάλι μου και τα μάτια μου συναντάνε τα δικά του. Ένα βλέμμα, μεθυσμένο, χαμένο σε σκέψεις, που με ευκολία καταδύει στα βάθη της καρδιάς μου, κολυμπώντας ανάμεσα σε συναισθήματα που υπάρχουν μοναχα για εκείνον.

Τα καστανά μάτια του φωτίζονται από το χρυσάφι του ηλίου και με προκαλούν να τα ακολουθήσω εως τον καταστροφικό παράδεισο που κρύβουν πίσω τους. Εκείνον τον παράδεισο που ίσως να διαφέρει από αυτό που ο κόσμος περιμένει, αλλά είναι αυτό που εγώ περιμένω. Αυτο που εγώ ονομάζω παράδεισο, και τυχαίνει να συμπίπτει με το όνομα του.

Τα χείλη του, ανασηκωμένα ελαφρά στις άκρες τους, σχηματίζουν ενα μικρό μειδίαμα, από εκείνα που αυξάνουν τους παλμούς της καρδιάς μου χωρίς καμία προσπάθεια. Το μειδίαμα που σύντομα γέρνει και μετατρέπεται σε εκείνο το πλαγιο χαμόγελο, εκείνο το ελκυστικό, μυστήριο και ενοχλητικό χαμόγελο του.

Κοιτάζοντας τον αφηρημένη, παρατηρώντας τις λεπτομέρειες του προσώπου του και τον τρόπο που το χρυσάφι χαϊδεύει την επιδερμίδα του γλυκά, μαγικά. Καθώς αναρωτιέμαι αν αυτό που με συνέδεσε μαζί του συνδέεται με την περίεργη τέχνη της μαγείας. Αναρωτιέμαι αν χρησιμοποίησε ξόρκια για να με τραβήξει κοντά του...

Τότε τα χείλη του εφάπτονται στην κορυφή του κεφαλιού μου, τοποθετώντας ένα ελαφρύ, γλυκό και τρυφερό φιλί πάνω στα μαλλιά μου. Η γλυκιά χειρονομία ξυπνάει τις πεταλούδες στο στομάχι μου και ο ενθουσιασμός τους, ξεσηκώνει το υπόλοιπο κορμί μου, ώστε τίποτα πλέον να μην βυθίζεται στον γαλήνιο ύπνο μέσα στην αγκαλιά του.

Η αναπνοή του, είναι ζεστή κοντά στο μέτωπο μου και την αισθάνομαι να με καίει, να με χτυπά με ρυθμό ακαθόριστο και αργό, ρυθμό βαρύ και αισθησιακό. Τα μάτια του, καρφωμένα πάνω στα δικά μου από το πρώτο δευτερόλεπτο που τον αντίκρισα δίπλα μου, δεν μου επιτρέπουν να αποχωριστώ την οπτική μας επαφή.

Τα κορμιά μας, σχεδόν συνδεδεμένα, ενωμένα σε μία γαλήνια αγκαλιά καθώς η απόσταση που απομακρύνει τα χείλη μας είναι ελάχιστη, τόση ώστε να με προκαλεί να ορμήξω στα χείλη του, την ίδια στιγμή που θέλω να τα κοιτάζω αδιάκοπα και να φαντάζομαι τον τρόπο που θα μπορούσαν να με κάνουν να νιώσω.