''ေဟ႔...''
''Chan...''
''ထေတာ႔ေလကြာ...''
''Chanဆို...''
နားနားကပ္ လာႏိူးေနတ႔ဲ တိုးညင္းညင္း အသံစူးစူးေလးေၾကာင္႔ သူ႔ရဲ႕ နံနက္ခင္းေလးဟာ ျပည့္စုံသြားခ႔ဲရပါသည္။
''Mornee bae......အေစာၾကီးႏိူးေနတာလား...''
''အြန္း...မင္းဒီေန႔ ကုမၸဏီမွာ အေရးၾကီးတ႔ဲ meetingရိွတယ္ဆို ထေတာ႔ေလ...''
''အဟြန္႔...အေစာၾကီးရိွပါေသးတယ္ baeရဲ႕...ကိုယ္႔ဆီလာပါဦး...''
အိပ္ယာထဖို႔အေရး ကေလးတစ္ေယာက္လို ခ်ြဲေနတ႔ဲ ခ်စ္ခင္ပြန္း Park Chanyeolကိုၾကည္႔ျပီးBaekhyun ေခါင္းယမ္းလိုက္ပါသည္။
''Chan..! မခၽြဲနဲ႔ေတာ႔ကြာ...! ေရမိုးခ်ိဳးျပီး အဝတ္အစားလဲမနက္စာစားမွာနဲ႔ဆို ရွစ္နာရီက ခဏေလးနဲ႔ ထိုးသြားမွာ..ထလို႔..''
''ဟြန္႔...ငါးမိနစ္ပဲလို႔....!Bae...ေနာ္..! လာပါကြာ...''
''မရဘူး...''
''Bae.....Baeလို႔....Baeကို ဖက္ထားခ်င္လို႔ပါဆို...''
ဒီလိုပုံအတိုင္းဆို ဒီေန႔အဖို႔ သူ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ခ်စ္ခင္ပြန္းၾကီးမွာ အိပ္ယာထဖို႔ လမ္းမျမင္ေပ... ေနာက္ဆုံးေတာ႔လည္း Baekhyunပဲ အေလ်ာ႔ေပးလိုက္ရပါသည္။
''မင္း အရမ္းဆိုးတယ္ Chanရာ...ဒီလိုပုံနဲ႔မ်ား မင္းရဲ႕ ရာခ်ီေထာင္ခ်ီေနတ႔ဲ အလုပ္သမားေတြကို ဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနလဲဆိုတာ ငါတကယ္သိခ်င္မိတယ္....''
ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္ေရရြတ္ရင္း ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင္႔ Chanyeol နံေဘးသို႔ ဝင္လွဲလိုက္ပါသည္။
''အဟင္း..ဟင္း...အ႔ဲဒါက တစ္ကန္႔ဆီBaeရဲ႕ မတူဘူး...''
''ကဲ!! ငါဝင္အိပ္ျပီးျပီ ထေတာ႔...''
''ခ်စ္တယ္ Bae...''
''.....''
သူ႕မ်က္ႏွာေပၚ အုပ္မိုးၾကည္႔ရင္း ေျပာေနတ႔ဲ Chanyeolရဲ႕ မ်က္လုံးေတြထဲက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ေတြ႔ေနရပါသည္။
သို႔ေပမ႔ဲ ဘာစကားမွ မေျဖမိ Chanyeolဆီက ခ်စ္တယ္ေျပာတိုင္း ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာပဲ သူတိတ္တိတ္ေလးသာ နားေထာင္ေနမိသည္။
