Maşuka Mahallesi (TAMAMLANDI)

D U Y U R U

Kesit sananlar için, çok özür dilerim...

BİR YANDA SEVDASI, ÖBÜR YANDA ZORUNLULUĞU...

Pusat DEMROĞLU, 30 yaşında, tıp okumuş ancak herhangi bir hastanede işe başlamamış, genç bir aşiret ağasıydı. Sesi ile, ağaçların yapraklarını sallayabilir, bakışı ile koca bir ormanı yakabilirdi...

Bade SOLUN, 24 yaşında, babasını kaybetmiş, genç, güzel bir kadındı. Dansçıydı, dans etmeye aşıktı. Dik başlıydı ve hayatta en merak ettiği duygu aşktı...

Gazel REVAN, henüz 21 yaşında, Mardin'in, herhangi bir sokağındaki taş evde doğmuştu. Yemyeşil gözleri ile, onu görenlerin günlerini bayram ettirmişti... Ansızın, bu genç kızın kapısı çalınmıştı...

Aşiret ağasının, 'tek' kadını olmak ister miydi?

~Şehrin ışıkları sönmüştü~

"Beni uğurla, yalanlarla kavrulmuş bu konaktan! Azad et de gideyim!" Ağladı genç kadın, sarf etmek zorunda olduğu cümlelerle.

"Tek yapmamız gereken, kırıklarımızı sevmek, yanan yerlerimizden öpmek, sevdamıza sarılmak!" diye yanıt verdi genç adam. Allah biliyordu ya, karşısındaki aşık olduğu kadını giderse, o ayakta kalamazdı.

"Öyleyse bile, bana sadece sen sarılıp, yangınımı dindirirken; ben nasıl, başka bir kadının, senin aşık olduğum dudaklarını öpmesine izin vereceğim?"

Maşuka Mahallelileeeerrrr, desteğinize ihtiyacım var🙋🏻‍♀️

Şimdiden teşekkür ediyorum:) Sizi çok seviyor, ayağınıza taş değmemesini diliyorum💜