İlk Aşkım

Kar

Su'dan

Sabah uyandığımda yanımda uyuyan Kerem'e baktım. Elimi yeni yeni sakal çıkmaya başlayan yanağına koydum. Bir kaç dakika sonra Kerem mırıltılar eşliğinde gözlerini açtı. Beni görünce gülümseyip dudağıma minik bir buse kondurdu.

" Günaydın."

" Sen beni her sabah böyle uyandıracaksan bana her zaman gün ayar." Söyledikleriyle beraber kocaman gülümsedim.

" Kerem ven banyo yapacağım. Sonra sen girersin." Tam kalkacağım sırada Kerem bağırdı.

" Su dur!"

" Neden Kerem?"

" Şey ya. Şey oldu ya hani. İlk ya hani. Acıya bilir." Dedi ki geç kalmıştı. İkinci adımı atıp üçüncü adıma yönelirken karnıma giren sancıyla iki büklüm oldum.

" Aaaah." Kerem hızla yanıma gelip beni kucağına alıp yatağa yatırdı.

" Burada bekle. Beş dakika sonra geliyorum." Dedikten sonra banyo olduğunu zannettigim yere girdi.

Bir kaç dakika sonra tekrar gelip beni kucağına alıp yapdığı yere götürdü. Tam da tahmin ettiğim gibi banyoydu. Beni su ile dolu küvete koydu. Kendisi ayakta dikilmeye başlayınca ona döndüm.

" Sen?"

" Ben gelemem. Dayanamam ve canın daha fazla yanar."

" Lütfen." Sıkıntıyla beni başıyla onayladı.

" Peki yana kay." Dediğinde hemen yana kaydım. Yanıma geldikten sonra ağrıyan yere masaj yapmaya başladı.

1 Saat Sonra

" Ya Kerem yapma." Tekrar su attı. Neredeyse 1 saattir banyodaydık. Artık çıkmamız gerekiyordu.

" Kerem yeter artık çıkalım."

" Peki sen nasıl istersen." Banyodan çıkıp işlerimizi hallettikten sonra ikimiz de mutfağa geçtik. Kahkahalarla kahvaltıyı hazırlarken merdivenlerden koşarak Aras geldi.

" Oğlum dur koşma düşeceksin." Uyarmama rağmen durmadığı için Kerem'e yalvarır gözlerle baktım. Beni anlamış gibi Aras'ın yanına gidip kucağına aldı.

" Aras neden koşuyorsun."

" Baba dışarıda her yer bembeyaz. Annem örtü koymuş." Dediğine kahkaha atıp düzelttim.

" Şansına küs Aras. Örtü koymadım. O beyazın adı kar. İstersen yemekten sonra dışarı çıkarız."

" Tamam hadi çıkalım."

" Aras biz eğer disari yemek yemeden çıkarsak annen bizi keser." Hem konusuyor hem de kahvaltı hazırlıyordum. En sonunda yemeği yemiş hazırlanmak için odalara çıkmıştık.

Herkes hazır olduğunda dışarı çıkmıştık. Kerem ve ben atkı dışında başka bir şey takmamıştık.

Yerden kar alıp Kerem'e attım. Göğsüne geldi. Dönüp bakınca meydan okuyan bakışlar attım. O da yerden kar alıp bana attı. Böylece kar savaşımız başlamış oldu. Arada Aras'a da atıyordum ama yavaş atıyordum.

Biz Kerem ile oyuna dalmışken Aras'ın kenarda ağladığını gördüm. Hemen Keremi durdurdum. Benim baktığım yere bakınca anladı. Hemen gidip Aras'a sarıldım.

" Annem ne oldu?"

" S-Siz babamla o-oyun oynayken beni unuttunuz. Bensiz daha mutluşunuz." Kerem de yanımıza gelip Aras'a ve bana sarıldı.

" Olur mu oğlum öyle şey? Hadi gel annen, sen ve ben kardan adan yapalım." Aras heycanla konuştu.

" Gerçekten mi?" Başımızla onay verince hızla kollarımdan çıktı. Sonra karlara eğildi. İlk başta eline aldı oynadı ama kafası karışmış gibi geri bıraktı.