Pembe Düşler Mahallesi

5. Bölüm

*
*

Yanımda oturan Kaan, etini adeta bir seri katil gibi parçalara ayırırken şok içinde onu izliyordum.

"Kaan Abi, et paramparça oldu."

Yaptığı şeyin farkına yeni varmış gibi irkildikten sonra küçücük kalmış et parçalarından birine batırdı sertçe ve ağzına attı.

"Ben böyle seviyorum."

Afallayarak kafamı salladım. "Anlıyorum."

Bizim aramıza gergin bir sessizlik hüküm sürmeye devam ederken, diğerleri kendi arasında şen şakrak konuşup eğlenmeye devam ediyordu.

Hayattaki en büyük hatayı, buraya geldiğimizde Kaan'ın yanına oturarak yapmıştım sanırım.

Zira kendi gelişimi hiç kutluyor gibi değildim de!

Bu gürültü içerisinde, masadakilerin dikkatini çekmeyecek şekilde çatalını tabağına bıraktı ve bana döndü.

"Giray'la gerçekten görüşecek misin?"

Sorduğu soru karşısında, ne diyeceğimi bilemez hale gelerek afalladım. "Anlamadım?"

"Nesini anlamadın?" Diyerek ters bir sesle çıkışsa da, daha yumuşak bir ses tonuyla tekrar etti. "Giray'la görüşecek misin?"

"Evet," dedim kendimden emin bir ses tonuyla.

"Neden?" Diye sordu bu sefer, gözlerini şüpheyle kısarak.

"Ne demek neden?"

"Soruma soruyla cevap verme Hazal," dedi sebebini anlamadığım bir sinirle, dişlerinin arasından.

"Kaan Abi," dedim bastıra bastıra. "Amacını anlamıyorum."

Yüzünü buruşturdu, bahsedeceği şeyden tiksinircesine. "Giray.. Gerçekten Giray gibi erkeklerden mi hoşlanıyorsun?"

Fiko ile konuşan ve kahkahalarından beni bile görmeyen abim gözüme çarpınca derin bir nefes aldım. "Bu, burada konuşulacak bir konu değil. Hele ki abimin kankasıyla, asla."

Çenesi kasıldı. "Beni bir kere de abinin kankası olarak görme."

Etraftaki bütün sesler duruldu, spot ışıklar üstümüze vurdu, arkada Mustafa Cecel- geç geç bunu geç.

Çatalı tutan elim, benden habersiz titredi. Kalbim tekledi.

"Ne?" Diye sorabildim sadece.

"Ben sadece abinin kankası değilim. Herhangi bir konuda fikir isteyebileceğin bir abinim. Her anlattığını gidip abine yetiştireceğimi mi sanıyorsun sen benim?"

'Herhangi bir konuda fikir isteyebileceğin bir abinim.'

Abinim.

Abinim.

Sertçe yutkundum. Gerçekten ne bekliyordum ki?

'Çok aşığım sana Hazal. Beni artık abinin kankası olarak değil, sevgilin olarak görmeni istiyorum,' mu?

Kahkaha tufanı gerçekten..

"Yine de bu burada konuşulacak şey değil. Abimin gizli gizli bizi dinlemediğine bile garanti veremem," dedim ve sandalyemi geri itip ayağa kalktım.

"Ben tuvalete gidiyorum." Masadakilere de kısaca bir bilgi verdikten sonra tuvalete ilerledim.

Elime yüzüme her ne kadar su çarpmak istesem de, makyajım vardı..