Pembe Düşler Mahallesi

42. Bölüm

1 ay sonra...

"Hazal?"

Kafamı gömdüğüm bilgisayardan duyduğum sesle hızlıca kaldırıp kapı girişine baktığımda Yusuf Amca'nın beni şaşkın gözlerle izlediğini görmem hemen toparlanmama sebep oldu.

"Buyrun Yusuf Bey?"

Anlam veremediğini gayet belli eden yüz ifadesi yavaşça gevşedi ve ufak bir kahkaha attı. "Kızım sen izinlisin, ne işin var burada?" İçeri girip kapıyı ardından kapattı.

Derin bir nefes alıp yanan gözlerimi kırpıştırdım ve omuzlarım çöktü. "Vallahi Yusuf Amca annem evde terör estiriyor üç gündür. Mecalim kalmadı."

Yusuf Amca tekrar ufak bir kahkaha attı. "Kendi kız istemenden kaçmıyorsundur umarım?"

Yüzümü eğerek güldüm hafifçe. "Yok yok, o kadar da değil. Sadece üç gündür annemin ısrarla temizlettiği aynı yerleri bugün dördüncüye de temizlersem akıl sağlığım bunu pek hoş karşılamayabilirdi."

Yusuf Amca'nın dudakları yukarı kıvrıldı. "Akıl sağlığın yerinde olmasada gelin olarak alırdık kızım biz seni, dert etme."

"Çok kibarsın Yusuf Amca, teşekkür ederim beni gelin olarak aldığın için."

Sanarsın pazardan karpuz aldı. Adama bak.

"Kaan sordu, Hazal orada mı diye. Ondan bakmaya geldim bende. Açıkçası burada olduğuna pek ihtimal vermiyordum."

Kaşlarım havalandı. "Aa. Beni de hiç aramadı aslında, sorsa söylerdim."

Ellerini iki yana açtı. "Bilmiyorum kızım. Ben çıkıyorum şimdi, biraz işim var. Sende çok geçe kalma, Zeynep Hanım çıldırmasın."

Gülerek kafamı salladım. "Yok Yusuf Amca, merak etme."

Yusuf Amca odadan çıktığında kendimi sandalyede arkaya atarak derin bir nefes aldım. Bir haftadır çektiğim çile, çile değildi gerçekten.

Yahu ben odamdaki komidini annem yüzünden manyak gibi 10 kere silmek zorunda kaldım, ne 4'ü! Hayır, sanarsın kız isteme merasimi benim odamda gerçekleşecek. Hadi diyelim evimize meteor çarptı ve tek sağlam benim odam kaldı, kim neden komidinimin üstünü yalamaya kalksın? Niye 10 kere siliyorum ben o komidini ya, niye?!

"Hazal Hanım, yazdığınız temyiz raporunu inceledim..."

İçimi ısıtan tanıdık ses kapıdan süzülüp kulağıma ulaştığında yumduğum gözlerimi aralayarak bakışlarımı girişe çevirdim.

Kapıyı arkasından kapatıp yanıma doğru gelmeye başladığında oturduğum sandalyeden kalktım. Kollarını açarak beni arasına hapsettiğinde bende kollarımı beline sarıp kafamı göğsüne yasladım.

"Seni buraya kaçıp kaçıp çalış diye mi aldık sevgilim?" Usulca sorduğu soru dudaklarımın yukarı kıvrılmasına sebep olurken omuz silktim. "Böyle çalışmazsam size temyiz raporlarımı nasıl beğendireceğim Kaan Bey?"

Güldü ve hemen ardından saçlarımın üstüne bir öpücük kondurup geri çekildi.

"Ne yapıyorsun kızım sen burada? Zeynep Sultan delirdi, delirdi. Telefonumu taciz ediyor resmen."

Melodi sesi odanın içini doldurduğunda dudaklarını birbirine bastırdı ve cebinden telefonunu çıkardı. Ekranı bana gösterdiğinde gerçekten de üstünde kocaman Zeynep Sultan yazıyordu.