Pembe Düşler Mahallesi

9. Bölüm

*
*

~ 9. Bölüm ~

Kaan'a ilk aşık olduğum anı sorsanız, kesin bir cevap veremeyeceğime maalesef ki emindim.

Geçmişi göz önünde bulundurarak düşündüğümde, kendimi bildim bileli hayranlık duyuyordum ona.

Ama duygularımı en belirgin yaşadığım veyahut kabullendiğim zaman, lise çağımdı kesinlikle. Yağmur'un gözünden kaçmayan saçmalık abidesi hareketlerime, kendi çapımızda küçük bir muhakemeyle sonuca varmıştık.

Ben Kaan'a aşıktım!

"Kanka şimdi abim kızlarla geziyor ya, sen ne hissediyorsun?" Dedi Yağmur okulun tuvalet aynasına bakıp rimelini sürdüğü esnada.

"Hepsini yolmak istiyorum, hepsini!"

"E aşıksın o zaman."

"Aşk böyle bir şey miymiş?"

"Hee."

"E ama ben hiç mutlu değilim!"

"Kara sevda be gülüm, olsun bu da geçer."

Kendi 'kara sevda' meşguliyetimden mütevellit, Yağmur'un bu konuda ki bilgisini sorgulamak hiç aklıma gelmemişti. Ta ki, son birkaç güne kadar.

Ayıcığımın totişini yeniden diktikten sonra, düzgünce kaldırdığım dolabın üstüne baktım. Hiç içi açılmış gibi durmuyordu, güzel.

Hızlıca ayaklandım ve dolaptan gri bir tişört ile mavi mom jeans çıkartıp, üstüme geçirdim.

Saçlarımı ellerimle kısaca taradıktan sonra tam üçer beşer zıplayarak merdivenlerden inecektim ki, abimin sesi durdurdu beni.

"Hop dediik."

Koridorun sonunda ki kapısı açık odaya doğru döndürdüm kafamı.

Hayatımın aşkı birlikte armut koltuklara yayılmış, ellerinde oyun konsollarıyla bana bakıyordular. Pes oynamaları şaşırtmamıştı.

"Ne var be?" Dedim agresifleşerek.

Kendimi aslanın önüne atılmış gibi hissediyordum, ikisinin de bana bakması beni geriyordu.

"Nereye?" Dedi abim kaşlarını kaldırarak.

"Sahilde dolaşacağım biraz."

"Niye, kafan mı dağınık?" Dedi bu sefer gözlerini kısarak.

Nesin sen FBI mi?

"Yo," dedim kısaca. Ardından kafamı belli belirsiz salladım. "Belki biraz."

"Giray'la buluştunuz mu?" Diye sorduğunda en alaycı bakışımı yolladım ona. Kaan'ın yanında olduğunu ve attığı zarfları yemeyeceğimi anlaması gerekmiyor muydu? Ah, salak.

Fakat o duraksamadan devam etti, "Nereye gittiniz?"

Kaşlarım çatıldı istemsizce. Gerçekten bilmiyor muydu, yoksa bilmiyormuş gibi mi yapıyordu?

"Bizim burada ki kafedeydiler. Tekin ile geçerken gördük."

Kaşlarım ilk başta daha da çatılsa da, ardından havalandı. Kaan, bugün olanları abime anlatmamış mıydı?

"Ben de eve gidiyorum, senin bugün hiç oynayasın yok baksana." Diyerek dalga geçti ayaklanırken. "Elim acıyor yoksa biliyorsun," dedi abim hızla savunmaya geçerek.