You make me crazy [cz. 1&2] [Ticci Toby]

12. ,,Zakłopotanie"

-Otóż muszę ci powiedzieć coś bardzo istotnego...

-Co takiego? - moja ciekawość mnie po prostu zżerała.

-Liv, ja muszę ci powiedzieć, że...

W tym momencie zadzwonił mój telefon. Toby nie dokończył, a ja spojrzałam na ekran, dzwonił Mark. Zerknęłam tylko na Tobiego, on patrzył na mnie z zapytaniem. Postanowiłam odebrać.

-Halo?

-Oo, cześć księżniczko. Możemy się zaraz spotkać?

-Ymmh... nie wiem czy to dobr...

-To super - przerwał mi. - Widzimy się za godzinę u ciebie, do zobaczenia.

Mark rozłączył się w tym momencie. W dalszym ciągu trochę się jego bałam, ale dobrze wiem, że to był tylko sen.

-Kto to był? - spytał Toby.

-A nie.. nikt, to znaczy...

-Dobra, nieważne, wiem, że to Mark - Toby jakby posmutniał. - Ehh, w takim razie nie przeszkadzam, do jutra - powiedział i poszedł w przeciwną stronę.

-Czekaj, Toby! Ale...

Nie słuchał mnie, po prostu odszedł. Nie wiem dlaczego na jego twarzy zaobserwowałam smutek, przecież nienawidził Marka. Myślałam, że wkurzy go ta informacja, lecz myliłam się. Ciągle zastanawiałam się co miał mi do powiedzenia i czemu nie chciał dokończyć. Ehh, czemu to wszystko jest takie skomplikowane?

Kiedy już byłam niedaleko dostałam sms-a od Marka, że już na mnie czeka. Odpisałam mu, że będę za około dziesięć minut, tak naprawdę byłabym za jakieś trzy, ale chciałam sobie jeszcze poukładać wszystko w głowie.

-Cześć - przywitał się Mark.

-Cześć - próbowałam ukryć moje zakłopotanie.

-Co tam, wszystko w porządku? - spytał.

-Chyba.. a tam?

-Oj Liv, widzę, że coś jest nie tak, tylko co?

-Nie, nic... - spuściłam wzrok.

-Wiesz, że mi możesz wszystko powiedzieć, księżniczko.

-Dlaczego mnie tak nazywasz?

-No bo jesteś taką moją małą księżniczką.

-Ymmm... - spaliłam buraka. Czy on powiedział ,,moją"? Czy się przesłyszałam?

-Ktoś tu się rumieni, jaki słodki widok - uśmiechnął się i mnie przytulił.

-WEŹ TE BRUDNE ŁAPSKA OD NIEJ - usłyszałam krzyk.