Stay for a While....FOREVER (completed) © Cacai1981

Chapter 27

She’s six months pregnant, Delphine couldn’t believed it. Maliit daw siyang magbuntis ang sabi sa kanya ng kanyang OB. O dahil sa tinatago niya ito? 
     She was ultrasound by her OB kaso di pa nakaayos ang kanyang baby para makita ang genitals nito. At pinababalik siya ulit for another appointment next month. But, she didn’t care if it’s a girl or boy as long as her baby is healthy. During her ultrasound, saka lang niya napansin na may small bump na nga siya sa puson, di lang ito mahalata dahil sa lagi siyang nakadress. At kailangan na niyang mamili ng mga bago niyang damit at vitamins for her and her baby.
     Despite on what’s happening to her life right now, she suddenly felt elated. Hindi niya dapat masyadong istress ang kanyang sarili, she thought. Pero, di pa rin mawala sa kanyang isipan na kakailanganin na rin niyang umalis sa bahay nila Lucian. Kaso pinoproblema niya ang dalawang taong kontrata na pinirmahan niya between her and Loisa. Nakalagay sa contract na dalawang taon siyang magtuturo kay Shelly. Kapag di niya tinapos ang kontrata niya, magbabayad siya kay Loisa. At sa kondisyon niya ngayon, na kailangan ay may ipon na siya, di niya alam kung saan niya kukunin ang ipampapalit na pera para materminate ang kontrata niya kay Loisa.
      Diyos ko, wala na bang katapusan ang problema ko?  She thought, ang tanging nagbibigay sa kanya ng lakas ngayon ay ang kanyang baby sa tiyan.
    
     Tapos ng mamili ni Delphine ng mga damit at kasalukuyan siyang nakaupo sa labas ng isang coffee shop habang umiinom ng milktea nang tumunog ang kanyang phone. Kinuha niya ang phone sa kanyang bag, and she saw the caller’s name on the screen.
     “Mark” ang bati ni Delphine, though hindi na niya ito mahal, she was still open to open a new relationship with him, as a friend.
     “Delphine, hi, I told you last night na tatawag ako ulit” ang sagot sa kanya ni Mark sa kabilang linya.
     “Yes you did” she answered.
     “Busy ka pa ba ngayon?” ang tanong ni Mark.
     Delphine sighed, “no why?”
     “Yayayain sana kitang lumabas ngayon na sana, tapos na kasi ang trabaho ko” ang  sagot ni Mark.
     Delphine thought na di naman na siguro masama na makasama niya si Mark, kahit sandali lang, “actually nasa labas ako ngayon” ang sagot niya.
     “Really where?” ang tanong sa kanya ni Mark, at binigay naman niya ang pangalan ng mall at coffee shop kung nasaan siya. “Malapit lang pala, please wait for me, I’ll be there maybe after ten minutes” ang sabi nito before he hang-up his phone.
     Delphine thought to herself, kung bumalik kaya agad si Mark bago niya nakilala si Lucian, makikipagbalikan kaya siya rito? And she instantly knew the answer. Hindi, baka nga di niya pa ito nagawang patawarin.
     Lucian helped her with her pain that night, he helped her erase Marks memories. Dahil kay Lucian kaya mabilis na nabura ang sakit ng nakaraan niya. Pero dahil din sa kanya, ay muli na naman siyang masasaktan, ang sabi ni Delphine sa sarili.

     Parang leon si Lucian sa loob ng isang kulungan na nagpabalik-balik sa paglalakad sa loob ng bahay. Pagdating niya kaninang tanghali ay nalaman nga niyang umalis si Delphine. Pinag day -off daw ito, ang sagot sa kanya ni Loisa.
     Si Loisa na gustong sakalin at palayasin ni Lucian sa kanyang bahay. Si Loisa ang sumira sa lahat ng balak niya tungkol sa kanila ni Delphine. Alam ni Lucian na gagamitin sa kanya ni Loisa si  Shelly, alam niyang kapag umalis si Loisa ay sasama sa kanya si Shelly. At ayaw mawala ni Lucian si Shelly sa kanyang piling. At batid niyang di rin gugustuhin ni Delphine na masaktan si Shelly.
     But he wanted to talk to her so badly! He thought, he felt rage in his heart dahil kagabi pa nito di sinasagot ang kanyang mga text at tawag. At ngayong araw, simula pa lang kaninang umaga, ay sinimulan na niya itong tawagan at itext pero hindi nito sinasagot.
     He wanted to talk to her, para malaman niya kung ano na ba ang balak nito sa relasyon nila, and also for him to confess his true feelings for her.
     Lucian looked at his watch, it was already seven in the evening, halos limang oras ng wala si Delphine. God, where are you, he thought.
     He looked at Shelly, nakaupo ito sa sofa at nanunood ng cartoons, katabi nito si Loisa. Napansin ni Lucian na malaki ang pinagbago ni Loisa pagdating sa pakikitungo nito sa anak. Mas naging maasikaso siya rito, naging malambing, kahit sa loob ng bahay ay naging hands-on ito sa pagaasikaso. Parang isang tunay na ilaw ng tahanan, he thought, but Lucian knew, na palabas lang ito ng dating asawa at may hidden agenda ito.
     He knew he made a decision before nang bumalik si Loisa kasama si Shelly, na muli nilang bubuuin ang pamilya nila for Shelly’s sake. But that was before he met Delphine. At simula nga ng makilala niya si Delphine at makasama nagbago na ang lahat. But still, there is Shelly. Lahat ng gagawin nila ay umiikot para kay Shelly, Lucian thought wearily.
     “Lucian, kanina ka pa di mapakali, would you please have a seat?” ang sabi sa kanya ni Loisa.
     “It’s already late at wala pa si Delphine” ang mariing sagot ni Lucian.
     “Delphine needed some break Lucian, and she’s old enough to take care of herself. Wag kang umarteng parang tatay niya” ang iritadong sagot ni Loisa.
     Lucian didn’t answer but only glared at Loisa, wala na siyang panahon at energy para makipagtalo, at baka dahil na rin sa bad mood niya ay magkaroon na naman ng pag-aaway dito sa bahay, and Lucian knew that Loisa could get hysterical para kampihan ito ng anak.
     “I think it’s better kung magdinner na tayo, ipapahanda ko na kay manang Tina ang table” ang sagot ni Loisa.
     “Wala pa  si  Delphine” Lucian answered sternly.
     “It’s already seven, maybe she’s eaten outside, maybe alone or with a friend” Loisa said nonchalantly, then she stood up at natigilan ito nang makita niya mula  sa bintana ng salas, na may pinagbuksan ng gate si manang Tina.
     “Mukhang nandiyan na si Delphine” ang sabi ni Loisa.
     With both hands on his hips, mabilis na lumapit si Lucian sa pinto at mabilis niyang binuksan ang main door, he was about to asked Delphine where she’s been nang matigilan siya. Delphine was walking towards the main door na nakasunod sa kanya si Mark.