Stay for a While....FOREVER (completed) © Cacai1981

Chapter 32

Kinaumagahan Delphine decided to prepare a breakfast in bed for Shelly. Dahil sa kaiiyak nito kagabi kaya hindi na muna niya ito ginising ng maaga.
     When Delphine reached the kitchen, naabutan niya si Loisa na sumusuka sa lababo. Kahit pa galit siya sa babae, ay nag-alala siya rito at mabilis na nilapitan.
     “Loisa are you okey?” ang alalang tanong ni Delphine.
     Loisa washed her mouth and she grabbed a paper towel and wiped her face. Then she faced her, her eyes twinkling and a wide smile formed in her lips.
     “Oh I’m more than okey, sorry if you’ve seen me in my worst, but some days were much, much, worse than this. Mas malala pa ang ibang morning sickness ko rito” ang sagot ni Loisa.
     “Morning sickness?” she asked dumbly, of course she knew kung anong morning sickness, nararanasan pa rin niya ito, though hindi na kasing lala ng dati.
     “Oh, of course, hindi mo alam kasi di ka pa nagkakaanak, I’m pregnant, nabuo siguro noong bago ako umalis para magmodel abroad. Oh god, I remembered that night, Lucian was so wild” ang sabi ni Loisa.
     No, Delphine thought, a child would make their bond stronger, Shelly wanted to have a baby brother or sister, kahit pa naging malupit si Loisa kay Shelly alam ni Delphine na tatanggapin ni Shelly ang mommy niya dahil sa kapatid nito. Talaga bang wala na siyang tiyansa na maitama ang maling desisyon niya?  Delphine thought.
     “Congratulations!” Ang bati ni Delphine at pilit na ngumiti, kahit pa, parang pinupunit ang kanyang pisngi.
     “Thanks, I couldn’t wait to tell Lucian” ang masayang sabi ni Loisa. Paalis na sana si  Delphine pero natigilan siya sa sinabi ni Loisa.
     “Delphine wait, I know this is going to be a surprise for you, at alam kong biglaan, pero I made my decision yesterday. This is going to be your last day here in the house, and as Shelly’s teacher” ang sabi sa kanya ni Loisa.
     Delphine was dumbfounded, di niya ito inasahan, “but how about the contract?” ang tanong ni Delphine.
     “I know, wag kang mag-alala, you will be well compensated, babayaran ko na lang ang nalalabing buwan mo sa kontrata. Ako na ang magtuturo kay Shelly” ang sagot ni Loisa.
     “Pero dapat isang professional ang gumawa nito para kay Shelly Loisa” Delphine argued.
     “Alam ko na kung paano magturo, and tingin ko mas maglalapit ang loob naming mag-ina, alam ko na nakita mo ako on my worse days, pero dahil ito sa pagbubuntis ko” ang sagot ni Loisa.
     Pero hindi iyun ang sinabi sa kanya ni Shelly, she thought, “but “-
     “Tinawagan ko na ang school na nagrecommend sayo at naintindihan nila ang gusto ko and their expecting that you’ll leave immediately” ang mariing sagot ni Loisa.
     Parang pinupunit ang puso ni Delphine, mapapahiwalay na siya ng tuluyan sa dalawang taong pinakamamahal niya, she nodded and smiled weakly on Loisa. Naintindihan na ni Delphine na, hindi para sa kanya si Shelly at Lucian.
     Parang hindi makahinga si Delphine, nagkamali siya, at ngayon, wala na siyang pag-asa na magkabalikan pa sila ni Lucian.  
     “Ahm, Loisa, pwede ko ba makasama muna si Shelly ngayon araw, mamayang gabi na ako aalis” ang pakiusap ni Delphine, habang pilit niyang pinigilang tumulo ang namuong luha sa kanyang mga mata.
     Loisa sighed and lifted a shoulder, “so be it”.

     At tulad ng plano niya ipinaghanda niya ng breakfast in bed si Shelly na labis ang tuwa nang makita nito ang tray sa kanyang kwarto na puno ng paborito nitong pagkain.
     Pagkatapos ay sabay silang nagbabad sa bathtub nito at nagtatawanan silang dalawa. Hindi na sila nag lesson, Delphine decided na ang buong araw na iyon ay para sa kanilang dalawa ni Shelly.
     Nagpunta sila sa park, sa mall, kumain, naglaro, lahat ng pwede nilang gawin na magkasama. 
     Hanggang sa kinailangan na nilang dalawa na umuwi dahil hapon na.
     Tulad ng nakagawian nila, si Delphine ang nagprepare kay Shelly bago matulog. Sinuklayan niya ito ng buhok. At nakaramdam na ng lungkot si Delphine, dahil alam niyang anumang oras ay aalis na siya. Bigla niyang niyakap si Shelly at lumuha siya.
     Nagtaka naman si Shelly sa kanyang biglang pag-iyak, pero yumakap rin ito sa kanya ng mahigpit, at tinanong siya kung bakit siya umiiyak.  
     “Masaya lang ako at nakasama kita Shelly” ang sabi ni Delphine. Tinabihan niya ito sa kama, at muli nilang binalikan ang mga masasayang pagsasama nila sa loob ng ilang buwan.
     Magkayap sila ng mahigpit at nang makatulog na si Shelly ay bumangon na si Delphine.
     Mabigat ang kanyang loob habang inaayos ang kanyang gamit. Hindi na rin niya pinigilan pa ang mga luhang kanina pa gustong umalpas sa kanyang mga mata.
     At nang matapos na siya sa kanyang gawain, bumaba na siya ng bahay, nagpaalam siya kay manang Tina na labis ang pagluha nang bigla nitong nalaman na paalis na siya. 
     Nagpaalam na rin siya kay Loisa at inabutan siya nito ng check bilang kabayaran sa mga huling buwan sa kontrata.
     Pagkatapos ay tinawagan na niya si Mark.
     With a heavy heart she left the house, pulling her luggage behind her, and she left the house feeling broken again.

     Di na pinatapos pa ni Lucian ang dalawang buwan, nag-aasign siya ng hahalili sa kanya.
     Halos isang buwan at kalahati lang ang inilagi niya sa Singapore sobrang miss na kasi niya si Shelly at nag -alala rin ito ng husto dahil sa lagi na lang itong umiiyak sa telepono, hindi niya maintindihan ang sinasabi ng anak, pero isang salita lang ang malinaw sa kanya. Dephi, ang lagi nitong binabanggit.
     Kapag tinatanong naman niya si Loisa, ay ang tanging sagot lang nito ay wala lang ang pag-iyak ni Shelly.

     Pagdating niya sa bahay sinalubong siya agad ni Shelly, patakbo itong lumapit sa kanya at sinalubong niya ito ng isang mahigpit na yakap. Kasunod nito ang pag-iyak.
     “What’s wrong Shelly?” ang tanong niya rito. Sinagot siya ng anak through sign at sambit nito ang pangalan ni Delphine.
     “What have you done?” ang galit na tanong ni Lucian kay Loisa, na nakatingin sa kanilang dalawa.