IAMADW: SAVING MY WIFE

Chapter 11: Don't go.

FEIRA'S POV

Nakatutok lang ako sa likod ni Ced na unti-unti ng nawawala sa paningin ko. Gusto ko siyang pigilan, ngunit parang may nakabara sa lalamunan ko na hindi ko maisigaw ang pangalan niya. Ang puso ko, nagwawala, sinusuntok ang dibdib ko. Gustong lumabas. Naguguluhan ako kung bakit nagkakaganito ang sarili ko, hindi mapakali. Ang lungkot.

"Go to your room now, Feira." Utos ni Gilbert sa akin.

"Gilbert, mali ata iyong ginawa natin kay Ced. Wala naman siyang ginawang mali. Bakit gustong-gusto mo siyang paalisin? " Tanong ko sa kaniya.

" Stop asking. " Sagot niya lang.

" No, Gilbert. I want a reason. I have to get him back. " Sabi ko. Lalakad na sana ako ng bigla niyang hinawakan ang kamay ko. He held my wrist tightly.

He glared at me. " What's with him that made you act like this? Are you having an affair with him? Do you like him? " Gigil niyang tanong. Binawi ko ang kamay ko sa kaniya at hinimas ito.

"Gilbert! Ano ba? Anong klaseng tanong iyan? You know how much I love you. I gave everything to you. I do what you said and what you like. I never have my own decisions. I'm always following yours. I love you, Gilbert. But you know me, I'm always on the right thing. Ced, didn't do anything bad. He do his job properly." May halong inis kong sabi.

Napahilamos ng kaniyang mukha si Gilbert sabay talikod sa akin. Maya-maya ay hinarap niya ako sa turo sa akin.

"You have no right to oppose me, Feira. I'm just doing the right thing. It seems like you are getting closer to him and I'm getting jealous!" Singhal niyang sabi. Yumuko lang ako.

'Ano nga ba, Feira? Bakit ka nagkakaganiyan? Hindi mo naman ginagalit ang asawa mo at sinusunod mo siya sa lahat ng bagay. Saan ka kumuha ng lakas ng loob? Anong meron kay Ced na halos ikinagulo ng puso mo ngayon?' Madaming tanong ang tumatakbo sa aking isipan.

Inangat ko ang aking paningin at tinitigan si Gilbert na nakakunot-noong nakatitig sa akin. Halata ang inis sa kaniyang mukha.

"Gilbert, wala kang dapat na ipag-alala. Mahal kita. Hindi lang kasi tama ang ginawa mong pagtanggal kay  Ced. Siya ang nandiyan noong wala ka. Inalagaan niya ako noong nagkasakit ako ng dahil sayo. Naging mabait siya sa akin at ipinagtanggol niya ako na dapat ikaw ang gumagawa. Wala akong relasyon sa kaniya. Tumatanaw lang ako ng utang na loob. Pasensya na kung nagalit kita. Pati ako naninibago rin sa sarili ko. Siguro, somusobra ka na. Ngayon, kung ayaw mo sa desisyon ko, wala na akong magagawa. Wala tayong karapatan na tanggalin siya lalo pa't wala siyang ginawang masama." Seryoso kong sabi at iniwan siya sa sala.

Dali-dali akong lumabas at tumakbo papunta sa quarter ni Ced. Pagkarating ko roon ay wala na siya. Naka-lock na rin ang pinto niya. Tumakbo ako papunta sa harap ng mansion. Habol ko ang aking hininga habang nililibot ko ang aking paningin. Sa di kalayuan, nakita ko si Ced na naglalakad sa may pathway palabas ng mansion. Tinawagan ko si Manong na huwag palabasin si Ced.

Tumatakbo na naman ako sa pathway habang tinatawag ang pangalan niya.

"CED!"

Nakailang beses na akong sigaw sa pangalan niya at sa wakas ay lumingon na siya sa akin.

Nakatayo siyang nakatitig sa akin na halatang nagulat siya dahil nandito ako.

"C-Ced h-huwag k-kang u-umalis." Hingal kong sabi sabay himas sa dibdib ko. Dali-dali siyang lumapit sa akin at hinawakan ang magkabilang balikat ko.

"Ayos ka lang?" Tanong niya at tumango lang ako.

"Do-don't go, please." Sabi ko at ngumiti lang siya. Tumayo ako ng maayos habang kinokontrol ang pagwawala ng puso ko.

"Your husband wants me to go." Sabi niya.

"I'm sorry. Mali siya, Ced. Hindi kaniya dapat alisin kasi wala ka namang ginawang masama. Ginagawa mo ang trabaho mo ng mabuti." Sabi ko.

" I really don't want to leave you and I'll never leave you, Feira. Being away from is like killing me. I'm so happy that you're here and stop me from leaving. The pain inside my heart is gone now." Seryosong sabi niya sabay humakbang ng dahan-dahan at niyakap ako. Nang dahil doon, kumalma ang puso ko. Hindi ako gumalaw at para lang akong tuod.

"I'm so happy that you have your decision now. I'm so happy that I see you now out from Gilbert's string. He never controlled you this time. You followed what's right. I'm so happy, Wif--Feira."  Sabi niya. Nakapatong ang chin niya sa balikat ko at ramdam ko ang init ng hininga niya habang nagsasalita siya. Kumawala siya sa pagkakayakap sa akin at tumayo ng maayos.

Napatitig lang ako sa kaniya. Hindi ko talaga naiintindihan ang sarili ko. Sino ba si Ced? Bakit ganito nalang ang epekto niya sa akin? He's so mysterious to me. It seems like I have something that i didn't know. Parang matagal ko na siyang kilala. Kahit isang libong beses ko pang isipin kung nakita ko ba siya noon, hindi talaga. Hindi ko siya kilala pero ang puso ko, kung maka-asta, kilalang-kilala si Ced. Ang dali maging komportable sa kaniya.

Bakit ang dali niya lang binago ang sistema ko? Bakit?

"Why are you staring me like that?" Tanong niya na nagpabalik sa sarili ko.

" Ced, I- I'm doing this because you didn't do wrong. Hindi ka pwedeng paalisin ng ganon-ganon nalang. Tumatanaw ako ng utang na loob sayo. Inalagaan mo ako noong nagkasakit ako at ipinagtanggol mo ako.  Walang ibig sabihin ang pagpigil ko--" putol kong sabi dahil nagsalita siya na may ngiti sa kaniyang labi.

" Why so defensive? I know that. Wala akong nilalagay na meaning. Kung paalisin ako ni Gilbert, sa tingin mo hindi kita kukunin sa kaniya? I get what's mine and you're mine." Sabi niya na nagpagulo sa akin.

" Anong---" putol ko na namang sabi dahil nagsalita na naman siya.

"I'm not done yet talking. Tss. Hindi mo rin ako dapat paalisin dahil hindi niyo pa binigay ang sweldo ko at kailangan ko itong trabaho dahil sa asawa ko. Siya ang rason sa lahat ng ito kung bakit ako nandito." Seryosong sabi niya. Naging seryoso na naman ang mukha niya.

" Kaya nga. Alam ko iyon no!" Sabi ko.

Bakit parang may parte sa puso ko na kumirot pagkasabi niyang nandito siya para sa asawa niya?