IAMADW: SAVING MY WIFE

Chapter 13: It is not worth to live with you

May 1, 2014

                 Lance's POV

UNANG araw ng Mayo. Nakatingin lang ang aking mga mata sa ceiling habang blangko ang isipan.  Bumangon ako kasabay ng pagtingin sa alarm clock na nasa tabi ng kama ko, nakapatong sa drawer.

5:00 am.

Tumayo ako at pumasok sa banyo.

I'm done doing my daily routine so I've decided to go out from my room and went to the kitchen. I saw some of the maid cleaning, cooking and doing the laundry.

I looked up to the sky, seems like an ordinary day. But for me, it's not. The death of my wife is getting nearer. Whenever I see Gilbert, my jaw clenched out of anger. I took a deep breath and exhale it to calm myself.

"Magandang Umaga, Lance!" Kasambahay 1

"Ang gwapo at ang bango ng Lance ko." Kasambahay 2

"Tumahimik nga kayo! Crush ko si Lance so back off!" Kasambahay 3.

Napailing nalang ako sa tatlong kasambahay na nagtatalo sa harapan ko. Nilagpasan ko sil at tumungo sa kusina.

"Good Morning, Manang." Bati ko kay Manang.

"Good Morning, hijo. " Pabalik niyang bati.

" Hi Lance! "

" Magandang Umaga~"

Ngumiti lang ako sa dalawang kasamabahay na kasama ni Manang. Tumili naman ang dalawa.

"Oh! Kinakati na naman kayo! Tumahimik kayo at magtrabaho! "Saway ni Manang sa kanila.

" Kumain ka na, Lance. Aalis kayo ngayon ni Feira kasama si Sir Gilbert papunta sa El Paraiso Resort" sabi ni Manang sabay lagay ng plato sa harapan ko.

" Po? Anong gagawin nila don?" Curious kong tanong.

"Iyon ang napili ni Feira para sa reception ng kasal nila. Ilang araw nalang ikakasal na ang alaga ko. " May halong tuwa na sabi ni Manang.

Tahimik lang ako at di na umimik pa.

' She prepared everything but she recieve her death on the day of her wedding and I'm here to save here. I'll make sure it will never happen as long as I live.'

Habang kumakain ako ay narinig ko ang boses ni Feira sa sala na tinatawag si Manang hanggang sa makarating siya dito sa kusina.

"Manang iyong breakfast ko po." Magalang niyang sabi na may malapad na ngiti sa kaniyang mga labi. Napatitig lang ako doon ngunit ng ibinaling na niya ang tingin niya sa akin ay agad naman akong umiwas at ibinalik ang atensyon sa pagkain.

"Ced? Samahan mo ko sa Resort. Tumawag si Gilbert, doon nalang daw kami magkikita. May importante pa daw siyang gagawin. "Sabi niya. Tumango lang ako biglang sagot na hindi tumitingin sa kaniya.

~~~~

"Mag seatbelt ka." Kakapasok lang niya sa sasakyan. Nasa tabi ko siya. Busy siya sa pagce-cellphone niya kaya nawala sa isip niya ang pagseatbelt.

Tinignan niya ang sarili niya. " Ah! Oo nga! Hehe"  Napailing lang ako at binuhay na ang makina.

Seryoso lang akong nagmamaneho habang tutok siya sa cellphone niya.

Umubo ako ng peke upang makuha ang atensyon niya.

"What are you doing?" Curious kong tanong. Nilingon niya ako at nginitian sabay pakita ng kung ano man ang meron sa cellphone niya.

"Tignan mo." Sabi niya. Nakakunot noo ko itong tinitigan.

"Nakapatay." Ikli kong sabi.

"Hmm" Dinuble tap niya ito at umilaw ulit ang screen ng phone niya.