"Buradan kurtulamicaz.!!"
Şu anda ormanda koşuyoruz ve nereye gitdimizi bile bilmeden. O devasa kurtlar peşimizdeler. Bir taraftanda Eunji'nin aģlayıp bağırması bizi dahada korkutuyordu.
"Eunji lütfen sus artık.! Kurtulucaz korkma sana zarar vermelerine izin vermem."
Sehun onu sakinleştirmeye çalışıyordu fakat hepimiz altımıza sıçacak kadar korkuyorduk. Tamam belki hepimiz bir gün ölecektik. Hadi ama böyle ölmeyi kim isterki. Cesedimizi bile bulamazlar. Hem benim daha sevgilim bile olmadı. Hayallerim var. Off şu anda hayallerimi düşünecek kadar aptalım. Şimdi sadece kıçımı kurtarmam gerek. Arkamdan ayak sesleri gelmiyince durup arkamı döndüm. Kimse yoktu.! Tanrı aşkına nerde bunlar.?! Nasıl kaybederim onları. Hem yalnızım şu anda.
"Çocuklar"
Kısık sesle seslendim belki bu taraflardadır diye. Geri-geri yürüyordum,korkuyorum ve koştum. Nereye bilmeden. Sadece koştum. Ve düştüm. Kalktığımda ise karşımda devasa bir kurt vardı. Bana bakıyordu. Ve işte sonum gelmişti. Burda böylece devasa kurta av olup, cesedimi bile bulamayacaklardı. Kurt yavaş-yavaş üzerime doğru geliyordu. Birden koştu. Ellerimle kendimi ne kadarda koruyamayacakta olsa önüme siper etdim ve gözlerimi sımsıkı kapatdım.
₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩
|Sehun'dan|
Bir mağara gördüm sanki. Evet, evet bir mağara ve orda saklana biliriz.
"Millet orada bir mağara var. Hadi gidelim"
Eunji'nin elini tutuyordum. Ama o gelmiyordu.
"Sehun b-ben yürüyemiyorum"
Ona cevap vermeyip kucağıma aldım ve mağaraya girdik. Etrafı kontrol edip Eunji'yi yere bırakıp yanına oturdum. Diğerlerine dönüp bakınca şaşkınca bana bakıyordular.
"Sehun Heran yok"
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki. H-Heran yoktu. O bizleydi en son nasıl olurda kaybolur.
"Ben gidip bakıcam"
Kalkıp mağaradan çıkacakken Soobin beni durdurdu
"Saçmalama Sehun. Onu nasıl bulucaz hem o.."
Sözlerine karşılık kaşlarımı çatdım. Ne demek istiyordu.?
"...o yaşamaz şimdiye"
Sinirden deliye döndüm. Şu anda aklı yerine götüyle mi düşünüyordu.?!
"Asıl sen ne şaçmalıyorsun Soobin.!! Onu orda yalnız başına bırakmamalıyız.! Onu kurtlara yem edemem. Hayır olmaz. Olamaz tamam mı.?! Gidip onu getiricem"
"Yeter Sehun.! Sana onun sağ olamayacağını söylüyorum. Tanrım.! Ben onu seviyorum Sehun.! Aşığım ama o yok artık.! Dışarıda kaç tane devasa kurt var bilmiyoruz ve senide kaybedemem.! Şimdi git otur. Eunji daha kötü olmasın.!"
Ağlıyordum. Kendimden nefret ediyorum. Onu... onu koruyamadım. Hoşlandığım kızın elini tutdum ama kardeşimin elini tutamadım.
"Madem ona aşıktın niye tutmadın elini, ha, niye.?!!"
Bağırmamla hepsi korktu.
"Karşıma geçip saçma itiraf yapmak yerine git sevdiğin kızı kurtarsana Soobin. Kendi kıçını kurtarmak için onu unutdun.!! Pislik.!"
**************************
Gözlerimi açıp etrafa baktım. Sabah olmuştu. Herkes burdaydı. Ama... ama o yoktu. Kardeşim gibi sevdiğim Heran yoktu. Onu koruyamadım. Soobin.. Soobin ona gitmeme engel oldu.
"Sehun"
Eunji'nin seslenmesiyle ona çevirdim bakışlarımı. Ağlamaktan şişmiş gözlerimizi birleştirdim. Daha sonra ise... yaklaşıp dudaklarımızı birleştirdim. Şaşkın ama şirindi. Ben onu seviyorum. Ve hayatımda sevdiğim birini kaybetdim. İkincisinide kaybedemem.
"Eunji seni seviyorum. Ve seni kaybetmek istemiyorum."
"Bende seni seviyorum Sehun"
Gülümsedim. Yaklaşıp alnından öpüp sarıldım.
"O g-gelmeyecek mi.?"
Ağlıyordu...
"Üzgünüm sevgilim. Kardeşimizi koruyamadım çok üzgünüm"
Ağlıyordum...
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Hepimiz perişan halde karavanının olduğu yerdeydik. Soobin'le konuşmuyordum ve bunu hakediyordu. Eşyalarımız etraftaydı. Kızlar hem korkmuş hemde Heran'ın yokluğu için ağlıyordular.
"Benim telefon çalışıyor"
Harry'nin sözüyle azıcıkta olsa sevindim. Polise haber verip geri döne bilicez ama Heran'ın ailesine nasıl söylicez onu bilmiyorum. Harry polisi arayıp her şeyi haber verdi. Eunji'ye sarılıp beklemeye başladık.
