Chanyeol yakamı bırakıp benden 1-2 adım uzaklaştı. Daha sonra kahkaha atdı.
"Sen.. sen ne saçmalıyorsun oğlum.?"
Bay Park'ın gözleri dolmuştu. Bayan Park ise koltukta oturup düşüncelere dalmıştı.
"Ahh baba aklı sıra bize şaka yapıyorlar. Eminim Heran bahçede bi yerde. Değil mi Sehun.?"
"Üzgünüz Chan ama Sehun doğru söylüyor"
Soobin'in konuşmasıyla Chanyeol ona baktı.
"N-nasıl olur.?! Ne bokum söylüyorsunuz siz.?!!"
"Kurtlar. Kurtlar saldırdı."
"Lisa ne kurtu siz karavanda yatmıyor muydunuz.?"
"Bay Park ö-öyle kurt değil. Bunlar devasaydı."
Chanyeol sadece bana bakıyordu. Kızgındı.
"Sehun seni şerefsiz.!!"
Atdığı yumrukla yere yığıldım. Harry ve Suho onu tutmaya çalışıyordu ama kurtuldu.
"Seni adi piç.!! Onu sana emanet etdim.! Gitmeden önce seni aradım.! Sana ona iyi bakmanı söyledim şerefsiz.!"
Herkes susmuştu.
"Peki ya siz.! Sizler o götünüzü kurtarmak için kaçtınız.! Ama Heran'ı unutdunuz.! S*ktirin gidin burdan.! Defolun.!!!"
"Biz böyle olmasını istemedik Chanyeol tamam mı.?!! Biz hep birlikte kaçıyorduk. Ama o birden ortadan kayboldu. Farketdiğimizde çok geçti.!"
Chan İrene'ye dolu gözlerle baktıb, kısık sesiyle konuştu
"Siz onu aramadınız mı.? O.. o belki size seslendi ama bulamadı, peki ya siz neden aramadınız, ha.?"
"Aramak istedim Chan yemin ederim gitmek istedim. Ama-"
"Ben izin vermedim Chanyeol. Onu da ölüme atamazdım."
Soobin sözümü kesip beni savundu. Birden Chanyeol kalkıp kapıya doğru gitdi
"Nereye.?"
"Kardeşimi aramaya baba"
"H-hayır Chanyeol. Kızımı kaybetdim ama seni kaybedemem."
"Hayır anne. Ben hiss ediyorum o yaşıyor. Kardeşim yaşıyor. Yaşamasa bile onu aramam lazım, yoksa gitdiğine inanmam. Engel olmayın kalbinizi kırarım"
Diyip gitdi. Umarım... sağ salim döner. Umudumuz var hala..
