"Offf yapamıyorum işte.!!"
Diye bağırıp büyük bahçede olduğum yere uzandım.
"Acaba gerçek Heranı çocukken kaybedipte başkasını mı buldunuz.?!"
Yoonginin sözüne göz devirip ayağa kalktım.
"Saçmalama daha fazla sümsük.!"
"Ne.?! Bana mı dedin sen.?!"
"Burda senden başka sümsük mü var.?!!"
"Yeter.!!"
"Ama abi gorm-"
"Kes sesini Heran adam gibi çalış yoksa bi bok bilmeyeceksin.!!"
Gözlerim dolmuştu. N'aptımki ben. Abimle hep atışırdık ama ilk kez bana böyle bağırmıştı. Arkama dönüp gittim.
"Heran dur. Kahr etsin. Özür dilerim Heran dursana.!"
Arkamdan bağırsada onu dinlemeyip içeri girdim.
"Heran."
Jin mutfaktan bana doğru gelip tam önümde durdu. İşaret parmağıyla göz yaşlarımı silerken bir adım ondan uzaklaştım. Yüzü düşsede tekrar gülümsedi.
"Merak etme Heran emin ol başaracaksın ben sana inanıyorum hem abin senin için endişeleniyor. Lütfen moralini bozma tamam mı.?"
Sözleriyle kalbım pır-pır ediyordu. Sadece yanımda olduğunu hiss etmek bile beni sevindirmişti.
"Ama ben ne kadar uğraşsamda güçlerimi kullanamadım"
"Ahhh Heran bende birden bire kurda dönüşmedim ya. Önce kendine güven ve konsantre ol. Yapacağına inan."
"Tamam Jin teşekkür ederim. Her şey için"
Burukça gülümseyip tekrar mutfağa taraf gitti. Acaba beni unutmuş ola bilir mi.? Off salak mısın Heran tabii ki unutur çocukken sevmiş seni.
"Heran.!"
"Evet Yoongi.?"
"Şimdi dinlen iyice kafanı toparla. Ne zaman yapacağına inansan tekrar deneriz. Üzülme."
"Saol Yoongi."
Arkasına dönüp giderken durup tekrar bana dönüp yarım ağız gülümseyerek konuştu.
"Sümsüğe noldu.?"
Bende gülüp ona yaklaştım.
"Ne zaman uyuz olsan ortaya çıkıyor."
Göz devirip yukarı çıktı.
₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩₩
|Seok Jin'den|
Mutfaktan Heran ve Yoongiyi izliyordum. Öncedende hep böyle didişirdiler. Ama Heran kazadan sonra bizi unutmuştu. Az önce Chanyeol ona bağırdığında gidip Chanyeolun ağzını burnunu kırmamak için kendimi zor tutmuştum. Ağlamasıysa beni fazlasıyla üzmüştü. Ji Wonun onu aradığını duyduğumda ise bulmak için bir sürü yerde aramıştım. Bulamayacağımı anladığımda buraya dönmüştüm. Sonra ise kader onu beni bu ormanda karşılaştırmıştı. Arkadaşlarıyla buraya gelmişti. Aslında beni görmüştü şarkı söylerken. Onu fark ettiğimde parmak uçlarında yavaşca bana görünmeden gitmek istiyordu ama ben onu görmüştüm sadece karşına çıkamadım. Peşinden gittdiğimde arkadaşlarıyla oyun oynuyordu. Sonra ise diğer kız ona bir şey söyledi ve Heranın yüzü düşmüştü. Daha sonra ise Heranını erkeklerden birine yaklaştığını gördüğümde ise bizim çocukların ulaması gelmişti. İlk kez yaramazlık yaptıklarına sevinmiştim çünki Heran o iti öpecekti ve ben kendime hakim olamayıp gidip o şerefsizi dövecektim. Dahası zaten göründüğü gibi. Onu hala seviyorum. Hatta daha çok seviyorum. Chanyeol onu benden uzaklaştırdığında mahvolmuştum. Ama kader bizi yine bir araya getirmişti işte. Ama sanırım benden çekiniyor. Umarım ona zarar gelmeden Ji Wondan kurtuluruz.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
|Chanyeol'dan|
Az önce kardeşimin kalbini kırdım hem de boş yere.
"Chan."
Gelip yanımda oturdu.
"Neden ona bağırdın.?"
"Bilmiyorum. Sadece onun için endişeliyim."
"Bende. Bende onun için endişeliyim."
Ona döndüğümde aynı zamanda bana baktı.
"Senin içinde endişeliyim Chanyeol."
Tekrar önüme döndüm.
"Hala Herana aşıksın değil mi.?"
Gülümseyip konuştu.
"Onu hiç unutmadım. Eskiden sadece hoşlanıyordum ama sanırım şimdi canımdan çok seviyorum."
Jin bunları söykerken bir taraftan kıskançlık bir taraftan da pişmanlık yaşıyordum. Kıskançlığım kardeşimi bir erkekle paylaşmak düşüncesiyle, pişmanlığım ise onu eskiden dinlememiş kardeşim ve kendimden uzaklaştırdığım içindi. Galiba Seok Jin Heranı gerçekten seviyordu.
"Kardeşliğimizi ne saçma şeyle bozdum değil mi.?"
"Evet öyle. Konuşmama bile izin vermeden beni dövmüştün. Konuşarak hallede bilirdik ama sen bana ve diğerlerine sırt çevirdin. Üstelik hayatından da çıkardın Chanyeol."
Evet tam bir aptalmışım. Zaten Heran illa birine aşık olup evlenecekti. Ama ne biliyim işte en yakın arkadaşımın kardeşimi sevmesi bana ters gelmişti.
