✓ Dowód twojej niewinności - Taekook

36. Prawda zawsze wyjdzie na jaw cz.2

Myung-Bak Lee opuścił głowę wsłuchując się w przepełnione oburzeniem krzyki, aż do chwili, gdy Chung nie podniósł ręki, tym samym wywołując na sali zupełną ciszę.

- Czy to wszystko co chciał nam pan dzisiaj przedstawić panie adwokacie? - zapytał, nie odrywając wzroku od zgarbionej sylwetki ochroniarza.

- Tak, wysoki sądzie.

Sędzia pokiwał głową, przekładając na biurku kilka kartek. Myung-Bak został odprowadzony przez Yoongiego do ławki dla świadków, a gdy ten zasiadł na swoim miejscu, na sali znowu zapanowała cisza. Chung zapisał coś jeszcze w swoim notesie, po czym spojrzał na Namjoona, który beznamiętnie czekał na jego ruch.

- Myślę, że w takim wypadku, nie warto przedłużać - powiedział sędzia, nawiązując kontakt wzrokowy ze starszym Kimem. - Proszę zatem o mowy końcowe. Panie prokuratorze?

Namjoon skinął głową, wyraźnie z niechęcią podnosząc się z miejsca. Przez krótką chwilę, czytał coś ze swoich notatek, a gdy w końcu uniósł głowę, z jego twarzy nie dało się wyczytać żadnych emocji.

- Wysoki sądzie - zaczął, splatając dłonie na plecach. - Od początku trwania tej rozprawy wszyscy, w mniejszym lub większym stopniu, byliśmy przekonani, że pan Jeon Jeongguk jest złodziejem i bezwzględnym mordercą - mówił, a jego głos toczył się po sali, docierając do każdej obecnej na niej osoby. - Świadczyły o tym zebrane dowody oraz zeznania świadków, w tym również zeznania ojca oskarżonego.

Taehyung poruszył się niespokojnie na krzesełku, coraz bardziej zaniepokojony słowami Namjoona.

Czy to możliwe, że po tym wszystkim co przedstawiały nagrania, które zresztą zdobyli z jego pomocą, prokurator zdecydował się podtrzymać oskarżenie?

- Ja sam, usilnie dążyłem do tego, aby wszyscy zobaczyli w panu Jeonie mordercę, którym ten nigdy nie był - Namjoon wyszedł zza stolika i powolnie ruszył przed siebie, aby finalnie zatrzymać się tuż przed skołowanym Jeonggukiem. - Panie Jeon - zwrócił się do niego, gdy nawiązali ze sobą kontakt wzrokowy. - Nie jestem w stanie wyobrazić sobie przez co musiał pan przejść w ciągu tych paru tygodni i chociaż wiem, że na niewiele się to zda, to chciałbym pana serdecznie przeprosić - to mówiąc, skłonił się nisko, wywołując poruszenie na widowni. - Chciałbym przeprosić za każde krzywdzące słowo, wypowiedziane przeze mnie oraz przez innych ludzi. Mam nadzieję, że kiedyś będzie pan w stanie nam wybaczyć.

Jeongguk zamrugał kilkakrotnie, jednak zanim zdążył chociażby otworzyć usta, Namjoon odwrócił się na pięcie i powrócił na swoje miejsce.

- Nie przedłużając, bardzo proszę wysoki sądzie o natychmiastowe zatrzymanie pani Park JiSoo pod zarzutem popełnienia morderstwa, pana Lee Myung-Baka pod zarzutem współudziału w zamordowaniu pana Park Jimina i... - przerwał, przelotnie zerkając na Taehyunga, a następnie na ławkę, na której siedzieli świadkowie. - Rozpoczęcie postępowania karnego przeciwko panu Jeonowi Junsu za stosowanie przemocy domowej na wówczas nieletnim synu.

- Wow, panie prokuratorze - zaoponował Junsu, zrywając się z miejsca. - To oskarżenie jest bezpodstawne, a jeśli nawet, to ta sprawa uległa przedawnieniu, mój syn jest już dorosły i od kilku lat ze mną nie mieszka!

- Panie Jeon - Namjoon obdarzył go wyjątkowo zimnym uśmiechem, skutecznie zamykając mu tym usta. - Sprawa ulega przedawnieniu po dziesięciu latach. Zapewniam więc, że nie ominie pana odpowiedzialność karna i osobiście tego dopilnuję.

Junsu zacisnął ręce w pięści, ale pod wpływem ostrego spojrzenia Yoongiego, grzecznie usiadł na swoim miejscu.

- Co do oskarżonego - kontynuował swój wywód prokurator, przenosząc spojrzenie na młodszego Jeona. - Wnoszę o rozpoczęcie osobnego postępowania karnego, dotyczącego skradzionych laptopów, a w sprawie morderstwa pana Parka, proszę... - jego spojrzenie złagodniało, chociaż wszyscy wiedzieli, że nie jest mu łatwo po raz kolejny przyznać się do błędu. - Proszę o uniewinnienie. Dziękuję, wysoki sądzie.