ÖLÜMCÜL ESPRİ

SİVASA GIDEMİYOK

Lütfen yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın...

Mal lan bu. Bak güzel kardeşim sen bununla niye evlenmek istiyorsun bilmiyorum ama değmez be." Diye söylenen koray a aldırmadan gülüyordum ve kapıyı açtığımda korumalar yerdeydi ve tam anlıma bir silah dayandı.

"Korkmuyorum lan senden" diye bağırdığımda herkes bana ve karşımda duran adama bakıyorlardı.

"Kork kork yoksa başına türlü belalar gelecek. " dediğinde arkasına baktım sürüyle adamı vardı arkasında. Ne boka yarar ki? Zaten ölecek.

Ani bir hareketle bende silahımı (birtanemi) göğüsüne dayadım. O ara arkasındaki adamların hepsi silahlarını çektiğinde bizimkiler de davrandı. O ne lan? Yaren in elinde de vardı.

"Doğum günü hediyem güzel mi?" Dedi. Ne ara bu kıza ruhsat verdiler ki? Neyse hem bu kız neden korkmuyor? Aniden adamı vurduğumda çatışma çıktı bizimkiler evin camlarından ateş etmeye başlayınca kapıdan ses geldi ikizler kapıyı kapatmış kilitliyorlardı. Şuradan kurtulalım onlara kocaman pasta alacağım.

"Ahhhhhh" 'kolum' lanet olsun vuruldum. Beyin nöronlarım sinyal vermeye başlamıştı resmen.

'Ne sinyali lan? Biz burada okey oynuyoz gel 4. Sen ol.'

Ne?

'Doğru duydun az da olsa yavaştan kafayı yemeye başardın. Tebrikler👏'

Dediğinde beynimin en arka loblarına şutladım ve düştüğüm yerden kalktım. Ama bu sadece başımın dönmesine ve bilincimin kapanmasına yol açtı.

Koray'ın ağzından;

Evin içinde hareketlenmeler görüyordum kafamı orata çevirmeden önce kendimi güvenli bir yere aldım ve kafamı çevirdim. Lan siktir. Akide yerde baygın ve kolundan kan kaybediyordu yerler hep kan olmuştu.

Ama ben bu sinirle bunları yakmazmıyım lan? Kapıyı açmadan önce taramalı yı elime aldım bodoslama dışarı çıktım. Ceyhun beni korurken bende herkesi teker teker halletmeye başladım.

"Her adama 15 kurşun." Diye bağırdığımda adamlar şaşırarak bana baktılar ama bakmakla kaldılar çünkü hepsi çoktan vurulmuştu. Etraf sissizliğe boğulduğunda bende durdum ve akide nin yanına gittim. Hala baygındı. Hırkamı çıkarttım ve koluna bastırdım. Bastırmamla akide gözlerini açtı ve acıyla inledi. Öksürmeye başladı. Niye öksürdü ki? Galiba baygınken nefes alamıyordu. Hemen onu kucağıma aldım, arabaya götürdüm. Arabaya yerleştirdiğimde şoför koltuğuna ceyhun, yanına da yaren oturdu. Kapıyı kapattım ve akideyi yanıma çekip kolunu tutmaya başladım.

"Sakın gözlerini kapatma güzelim. Uyanık kal." Dedim ama çoktan gözleri kapanmıştı. Yarım saatlik yolu 10 dakikada gelmiştik.

"Sedye" diye bağırmamla hemşireler bir tane getirdiler ve sedyeye yatırdım. Içeri götürdüklerinde doktorlar akide nin başına üşüştüler. Hemşirenin teki yanıma geldi ve;

"Acil kan lazım ve şu an akide hanım ın kan grubunda ünitemizde yok. A rh (-) kana ihtiyacımız var." Dedi. Benimki uyuyordu ama bana kan vermek yasaktı. Bana bir şey olmaz diyerek;