ÖLÜMCÜL ESPRİ

SON 4

Lütfen yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayınız...

Yılgınlıkla geçen 1 ayın sonunda bakımsız olan benliğimle yine yanlışlıkla bir hata yaptım. Yine ne oldu derseniz dalgınlıktı yada furkan ilgün ün adamlarından biriydi şu an hiç bir fikrim yok ama araba çarptı bana malesef bununla yine ölmedim ama bebeği mi kaybettim.

Keşke ben ölseydim. Ahh artık neden ölmüyorsam? Ama o furkan ilgün ü öldürmeden beter etmeden ölmek istemiyorum. Evet o adam benden sonra ölecek yoksa bu kitabın yazarını kendimden önce öldürürüm.

Furkan ilgün kim derseniz bu güne kadar başımıza ne geldiyse hepsi aha bu piçin yüzünden. Furkan knk ben dedim burada senin ismini kullanmayayım dedim. Özür dilerim knk çünkü baya küfür edecem sana.

Ahh hayatımız mahvoldu o zekasız yüzünden o adamı durdurmadan bende durmayacağım. Ama ilk önce şu ameliyat dikişlerimin geçmesi lazım.

Aslında gerekmez. Bilgisayarı elime aldım ve o şerefsizin telefon numarasını girdim. Emin olmak için servisayar görünümlü bir numarayla onu aradım.

Telefonu çalmaya başlayınca kamerasını açtım. O çirkin muşmula suratlı tam karşımdaydı. Aramayı sonlandırdım ve onu izlemeye başladım.

"Osman amca." Kapıda olduğu için seslendiğim anda içeri girdi.

"Buyrun akide hanım." Doğrulmaya çalıştım ve ellerimi karnıma koydum. Aklıma getirmemeye çalışarak kafamı kaldırdım.

"Osman amca seninle en büyük görevlerden birine beraber gitmek istiyorum ve hemen şimdi gitmemiz gerek." Şaşkınlıkla kafasını kaldırdı.

"Ama akide hanım siz daha iyileşmediniz." Kaşlarımı çattım.

"Osman amca sen benim emirlerimi ne zaman ikilettin de şimdi kafanı bile kaldırmaya cesaret ediyorsun? Kahvaltıda yürek yedin heralde." Dediğim anda kafasını hızla yere indirdi.

"Akide hanım ama koray bey buna izin vermez." Kaşlarım iyice çatıldı. Sinirleniyordum.

"Bir de tehdit ha." İyice dikleşip bağırdım.

"ÇIK DIŞARI!!!" Dememle dışarı çıktı. Biraz sonra kapının açılma sesiyle o yöne çevirdim kafamı. Koray gelmişti ve anında gözlerimden yaşlar bir bir dökülmeye başladı. Yanıma oturup sarılınca boynuna kafamı gömdüm.

"Yetmezmi artık? "
"Bu adamın yaptıkları yetmez mi?"
"Koray yoruldum artık." Hıçkırıklarla devam ettim.

"Ölmek istiyorum." Dememle koray ağzımı kapattı.

"Şşştt güzelim böyle deme. Asıl ölmek isteyen o olacak." Ellerimle yüzümü kapattım.

"Koray kim bilir o adama ne yaptım ki benim peşimde. Ben bunu hak ettim koray." Kafamı göğüsüne yasladım.

2 saatin sonunda sadece iç çekişlerim kalmıştı. Artık ne olduğunu anladım ve kendi sözlerimle anlatmak istiyorum.

"Hani derlerdi ya 'büyüyünce geçer' diye o geçen şey mutlulukmuş."

Yazık lan yıkık.

'Ne var ya?' Kafamı kaldırdığımda korayın da uyuyup kaldığını gördüm. Çok yorgun düşmüş olmalı. Acaba kaç saattir uyumuyor? Sabah erken saatlerde uyanıp spor yapmaya çalıştım. Dikişlerim artık patlamaz ama yinede çok ağrım var.