အပိုင္း(၂)

2.4K 174 4

by Tokebloom

by Tokebloom

ဆံပင္ေတြထဲ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း ထိုးၿပီး ဖြလိုက္သည္။

"ဝွဴးးး တစ္ကယ့္ဟာ...ငါ့အိမ္ထဲလဲ ဝင္ေသးတယ္ ဘယ္လိုေတာင္ သူကတစ္ျပန္ စိတ္ဆိုးရတာလဲ"

တီ တီ တီ...တီ တီ တီ...!!!

ေဟာ...နႏၵာမတို႔ ခုမွ Phဆက္တယ္...မနက္ကတည္းက ေစာင့္ေနရတာ။

ဟုတ္ပါတယ္ ျမန္မာျပည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ထံ Phဆက္ဖို႔ တစ္ဦးတည္းေသာလူကေတာ့ နႏၵါေဒးဗစ္ လို႔ေခၚတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သူငယ္ခ်င္း ေပါက္ေက်ာ္မပါ။

တစ္မိသားစုလံုး အဂၤလန္မွာေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ကတည္းက စားအိမ္ေသာက္အိမ္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္က မိဘမဲ့...အင္း မိဘမဲ့ပဲေပါ့။

ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ကြဲေနကတည္းက ကိုယ္စီအိမ္ေထာင္ ထူေထာင္သြားကတည္းက ကၽြန္ေတာ္က မိဘမဲ့။

အရြယ္ေရာက္ေတာ့ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္မ်ိဳးစံုလုပ္ၿပီး Scholarရေအာင္ေျဖကာ ဘြဲ႕ရေအာင္ ယူခဲ့ျခင္းျဖင့္ ဘဝကို ေအာက္မက်ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။

ဆယ္ႏွစ္သားကတည္းက အဂၤလန္ကို မိသားစုလိုက္ ေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္ၿပီး ဟိုေရာက္ေတာ့ ထင္သေလာက္ အဆင္မေျပမွဳေတြ မ်ားလာတဲ့ေနာက္ မိသားစုၿပိဳကြဲသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္ အခုဆို ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးႏိုင္ၿပီ၊ ကိုယ့္နယ္ပယ္မွာလည္း ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခု ရေနၿပီ။

ဒါေပမဲ့ ေမြးရပ္ေျမကို ျပန္လာၿပီး အေျခစိုက္ လုပ္ငန္းခြဲေလး လုပ္ခ်င္တာမို႔။

ဟိုဘက္မွာက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပင္မရံုးခ်ဳပ္ရွိေနၿပီး ျမန္မာမွာ ရံုးခြဲလာဖြင့္ျခင္း။

ဟိုဘက္ရံုးမွာေတာ့ နႏၵါတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံကို လက္လႊဲခဲ့ၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္တားတဲ့ၾကားက ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ ျပန္လာခဲ့တာပါ။

"Hello...Off ေခၚလိုက္ရတာလည္းေနာ္"

"ငါမနက္ကတည္းက ေစာင့္ေနတာ အဆင္ေျပလား"

"ပိုင္ရွင္မရွိတာကလြဲရင္ အကုန္အဆင္ပါတယ္ရွင္"

"ေက်းဇူး...ငါအကူညီေတြ အမ်ားႀကီး ယူမိသလိုျဖစ္ေနၿပီ"