တစ္ေန႔ေသာေဆာင္းမနက္ခင္းမွာေတာ့ ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ က်ီက်ီအာအာအသံနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုးထလာခဲ့သည္။
နေဘးနားက ေစာင္ပံုထဲ ႏွာဖ်ားေလးထိ ဖံုးအုပ္ကာ ျခံဳထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ခ်စ္ရသူကေလး။
အႏွီးထုပ္ေလးျဖဴျဖဴထဲက ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္ေလးလို၊ ေစာင္ကင္းလြတ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ ႏွာဖ်ားေလးေတြကိုလည္း ကြယ္ဝွက္ပစ္လိုက္ခ်င္သည့္အထိ ျဖဴျဖဴစင္စင္ လွပေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ကေလး၊ တစ္ကယ္ကို ပိုတယ္ပဲ ဆိုၾကပါေစ ကၽြန္ေတာ္အတြက္က အိမ္ေထာင္သက္(၅)ႏွစ္နီးပါး ၾကာခဲ့သည္အထိ အၿမဲတမ္းအခ်စ္မေလ်ာ့ေသာ၊ ခ်စ္မဝေသာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္ေလးကို အခ်စ္တိုးရေသာပါပဲ။
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး လိုအပ္ခ်က္ေတြကို နားလည္ရင္း ျဖည့္ဆည္းရင္း ၫွိႏွိဳင္းရင္း အတူတူရွိလာခဲ့ၾကတာ အခုဆို(၅)ႏွစ္ထဲဝင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေလသည္။
ေဘးတစ္ေစာင္းအိပ္ကာ ညာလက္ကိုေကြးရင္း နားထင္ကိုေထာက္ကာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အသည္းၫွာေလးကို ၾကည့္ေနလိုက္ေလသည္။
"ကို....ကို"
"အင္း...!"
"Gun႐ုပ္ဆိုးေနလို႔လား"
"မဆိုးပါဘူး ကေလးရ!ကိုယ့္ကေလးက ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာႀကီး ဆိုးစရာလား"
"မနက္ေစာေစာစီးစီး စိုက္ၾကည့္ေနေတာ့ မ်က္ေခ်းေတြေပေနလို႔လား"
"မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ ကိုယ္ကခ်စ္လို႔ၾကည့္ေနတာပါဗ်"
"ၿပီးေရာ... Gun ထၿပီေနာ္၊ မနက္စာျပင္ထားေပးမယ္ ကိုကိုက အိပ္ယာသိမ္းခဲ့"
"ေကာင္းပါၿပီးတဲ့ဗ်ာ"
"ႁပြတ္စ္...!"
မနက္တိုင္း မပ်က္မကြက္ အနမ္းတစ္ပြင့္ကလည္း ႏႈတ္ခမ္းထက္သို႔ က်ေရာက္လာကာ အနမ္းမူပိုင္ရွင္ေလးကေတာ့ ေစာင္ေတြကို ကန္ခ်ကာ အိပ္ယာေပၚက ဆင္းသြားေလၿပီျဖစ္သည္။
ထံုးစံအတိုင္း အိပ္ယာကို ေသသပ္စြာ သိမ္းလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္း ဝင္ခဲ့ေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္အသင့္ျဖစ္သည္ႏွင့္ ကေလးကေရခ်ိဳးခန္းဝင္၊ ၿပီးတာနဲ႔ မနက္စာကို အတူတူစားေသာက္ကာ ကေလးရဲ႕ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္အလုပ္သြားရင္း ဝင္ပို႔ျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
တစ္မိုးေအာက္တစ္ေယာက္ (တစ်မိုးအောက်တစ်ယောက်)(Completed)
Fanfiction(Completed) #Offgun #fanfiction (Zawgyi+Unicode) 23/10/2019~14/2/2020
