The Playboy's Setback (R-18 Vikings Series)

Chapter 1: Mahal ko

You're my sunflower. A little funny.

🌻

Kung panahon ay isang hayop, isa sigurado itong pagong. Yes because for years of admiring, chasing and catching the attention of the man I settled my eyes on, it is only now that the moment I have been dreaming of finally arrived.

Panis akong bumusangot nang guluhin ni Axel ang buhok ko.

Hinanda ko na ang dapat ihanda. "Don't make hawak-hawak my hair nga kasi! You know how many minutes I spent in combing my hair. Don't ruin it" I glared at him.

May game sila ngayon. And the gym is like its usual sound everytime this happens: noisy.

"Arte mo! Hindi ako nakikipag-usap sa conyo, babae. Patinuhin mo 'yang dila mo. Ilang taon ka na sa Pilipinas, abnormal pa rin yang bibig mo" lalo akong nainis nang buntutan pa niya ng tawang nang-iinis.

Asar ko siyang tinitigan. Tinawag nga niya ako dito sa court pero ito naman ang naabutan ko! Akala niya ba palalampasin ko to? Di porke alam niyang gusto ko siya ng sobra e may karapatan na siyang mambully! Aba, di puwede 'to! "Hoy Mr. Axel Ivram Monterelba! Hindi ako bumaba rito para lang tanggapin iyang pangangatsaw mo sa pagsasalita ko. Kung wala kang ibang matinong sasabihin, iiwan na kita rito. Ayusin mong maglaro, a" I said. More like a banta.

Nanggagago ba siya? Namumuro na siyang ganituhin ako dahil mag-iisang taon na rin akong napalapit sa kanya. Sanay na rin ako. I sometimes don't understand men. They make you feel special but they aren't making a move to give you that assurance that you need.

Sa halip na sumagot, tinagilid niya lamang ang ulo niya at tinitigan ako. What I did next? I grimaced at him before turning my back. Mukhang wala naman siyang balak magsalita.

Ngunit nagulat ako nang bigla niya akong higitin pabalik. This time, there's a smile plastered on his lips. "Yan lang naman ang gusto kong marinig. Yung boses mong nagbabanta, mahal ko" He whispered ruggedly. Kasabay non ang paglapat ng labi niya sa labi ko.

Pinandilatan ko siya matapos humiwalay ang mukha niya sa akin. "Ang landi mo" Maarteng sabi ko. Pag-iinarte tawag diyan kasi sa kaloob-looban ko, tong puso ko, sumisigaw at tumatalon na parang baliw kuno.

E ano pa nga ba? Edi kinikilig! Shems.

He just smirked. Tapos tumingin siya sa kung saan kami laging umuupo nila Za at Catalya. "Huwag na huwag mong aalisin mga mata mo sa akin, mahal. Upo ka lang don at panoorin mo akong makatira" aniya.

Yan na naman tayo sa ngiting makalaglag panty. Mabilis kong iniwas ang tingin ko dahil hindi ko kinaya ang pangit na pagmumukha niya. Nang mapakalma ko ng panandalian ang puso kong shunga, muli kong binaling ang tingin sa kanya. "You have lots of things to say, Axel" iling ko.

"Cheer for me, Patricia" I heard him say when I was about to turn my back at him.

Binigyan ko siya ng isang matamis na ngiti. "Hindi na kailangan" tapos tinuro ko yung isang kampon ng mga kababaihang may hawak na banner kung saan pangalan niya ang nakasulat. "...di mo na 'ko kailangan. Sandamakmak na cheerers meron ka e" tanging sabi ko sa kanya tsaka siya tinalikuran ng tuluyan.

After years of admiring him, secretly giving him gifts during the special occasions in his life, and wishing for him to know me. It may be a dream come true. But there is something missing. Because there wasn't a week in my life that I have not met a girl in his past. A day in a week, some random girl just pops out of nowhere, hands wrapped around Axel's arm.